Ety­ka, prze­strze­ga­nie za­sad mo­ral­nych, jest fun­da­men­tem kli­ma­tu wy­cho­waw­cze­go szko­ły. Na­ucza­nie war­to­ści i na­uka do­ko­ny­wa­nia ocen etycz­nych to prio­ry­tet w od­dzia­ły­wa­niach dy­dak­tycz­no-wy­cho­waw­czych. Wzor­ce i za­sa­dy po­stę­po­wa­nia prze­ka­zy­wa­ne przez szko­łę sta­ją się pod­sta­wą od­nie­sień ak­sjo­lo­gicz­nych, któ­ry­mi czło­wiek kie­ru­je się w swo­im po­stę­po­wa­niu. Ak­cep­to­wa­ne wzo­ry oso­bo­we i przy­ję­ty sys­tem war­to­ści są punk­tem od­nie­sie­nia i świa­tem du­cho­wym, w któ­rym czło­wiek od­naj­du­je sens ży­cia.

Wzór wy­cho­waw­czy ma sta­łe i roz­po­zna­wal­ne ce­chy, jak spra­wie­dli­wość, od­po­wie­dzial­ność, wia­ry­god­ność, sza­cu­nek dla dru­gie­go czło­wie­ka. Spra­wie­dli­wość to jed­no z naj­sil­niej­szych uczuć mo­ral­nych mło­dych lu­dzi. W opi­nii uczniów jest war­to­ścią bar­dzo istot­ną. Ucznio­wie są wy­czu­le­ni na spra­wie­dli­we ich trak­to­wa­nie i oce­nia­nie, na spra­wie­dli­wość w śro­do­wi­sku ró­wie­śni­czym. Przy­kład spra­wie­dli­we­go po­stę­po­wa­nia przez na­uczy­cie­la- wy­cho­waw­cę jest naj­bar­dziej kształ­cą­cy i po­cią­ga­ją­cy dla uczniów-wy­cho­wan­ków. Uczeń ocze­ku­je od na­uczy­cie­la spra­wie­dli­wej oce­ny, opi­nii, spra­wie­dli­wej na­gro­dy ewen­tu­al­nie ka­ry. Jest to co­dzien­na na­uka, jak po­stę­po­wać zgod­nie z praw­dą, zgod­nie z za­sa­dą spra­wie­dli­wo­ści.

Ob­ser­wu­je­my kry­zys mo­ral­ny, de­fi­cyt war­to­ści, cha­os, po­czu­cie bez­rad­no­ści w oce­nie te­go, co jest spra­wie­dli­we, a co nie. Lu­dzie pra­gną spra­wie­dli­we­go trak­to­wa­nia, a god­ność czło­wie­ka wy­ma­ga sza­cun­ku dla wszyst­kich i w każ­dych oko­licz­no­ściach. Spra­wie­dli­wość to przy­ka­za­nie mi­ło­ści, prze­strze­ga­nie de­ka­lo­gu.

„Czyń do­brze, uni­kaj złe­go”. Re­la­cje mię­dzy­ludz­kie mu­szą mieć oso­bo­wy cha­rak­ter, po­trzeb­na jest szcze­rość i kon­se­kwen­cja prze­ko­nań, po­trzeb­na jest spra­wie­dli­wość, któ­ra jest mo­ral­ną pra­wo­ścią.

dr Jó­zef Wi­niar­ski
re­dak­tor na­czel­ny

„Wy­cho­waw­ca” od wrze­śnia w no­wej ce­nie

Dro­dzy Czy­tel­ni­cy, w związ­ku ze zna­czą­cym wzro­stem kosz­tów wy­daw­ni­czych oraz usług pocz­to­wych Za­rząd Pol­skie­go Sto­wa­rzy­sze­nia Na­uczy­cie­li i Wy­cho­waw­ców pod­jął de­cy­zję o wzro­ście od 1 wrze­śnia 2018 ro­ku ce­ny jed­ne­go eg­zem­pla­rza „Wy­cho­waw­cy” do 9 zł.

Koszt pre­nu­me­ra­ty jed­ne­go eg­zem­pla­rza wy­nie­sie:

1. na ca­ły rok 99 zł
2. na pół ro­ku 54 zł.

Ma­my na­dzie­ję, że mi­mo tej zmia­ny po­zo­sta­nie­cie Pań­stwo na­szy­mi pre­nu­me­ra­to­ra­mi i Czy­tel­ni­ka­mi. In­for­mu­je­my, że do­ko­na­ne już wpła­ty za­mó­wień do koń­ca grud­nia 2018 ro­ku nie ule­gną zmia­nie.

Ad­op­cja dziec­ka to de­cy­zja, któ­rą rocz­nie po­dej­mu­ją ro­dzi­ce po­nad trzech i pół ty­sią­ca dzie­ci. Tym­cza­sem w do­mach dziec­ka na ro­dzi­ców cze­ka 20 ty­się­cy dzie­ci. Więk­szość z nich nie mo­że być przy­spo­so­bio­na ze wzglę­du na nie­ure­gu­lo­wa­ną sy­tu­ację praw­ną. Opie­ka nad dziec­kiem po­rzu­co­nym czy skrzyw­dzo­nym nie jest ła­twa. Dzie­ci od­czu­wa­ją od­trą­ce­nie, osa­mot­nie­nie, in­ność, co przy­czy­nia się do ukształ­to­wa­nia u nich ni­skiej sa­mo­oce­ny. Czy in­sty­tu­cje zwią­za­ne z pie­czą za­stęp­czą za­wsze pra­wi­dło­wo speł­nia­ją za­da­nia zwią­za­ne z prze­bie­giem pro­ce­su roz­wo­ju dziec­ka? Czy pla­ców­ki te są zdol­ne za­pew­nić dziec­ku osa­mot­nio­ne­mu wła­ści­we wy­cho­wa­nie i peł­ne za­spo­ko­je­nie je­go po­trzeb? – pi­sze­my w stycz­nio­wym nu­me­rze.