Wiele osób neguje potrzebę spowiedzi. Niektórzy mają, niestety, nawet przykre doświadczenia z nią związane. Ale znaczna większość katolików na pewno podpisałaby się pod świadectwem dr Wandy Półtawskiej: „Spowiedź – jakże wielka chwila w życiu człowieka i jakże często niedoceniane źródło życiowej siły”.

Zadajmy sobie pytania o spowiedź. Możemy je skierować również do naszych dzieci czy wychowanków, by porozmawiać z nimi o spowiedzi:

• Co to jest sakrament spowiedzi? – Jest to widzialny znak niewidzialnego przebaczenia Bożego.

• W jaki sposób został ustanowiony? – Tak jak wszystkie sakramenty, ma swoje źródło w Najświętszym Sercu Pana Jezusa, przebitym za nas na krzyżu: wypłynęła z niego krew i woda, która nas ożywia i oczyszcza z grzechów.

• Tylko Bóg ma władzę odpuszczania grzechów. Skąd kapłan ma moc oczyszczania duszy ze zła? – Stąd, że Pan Jezus dał tę władzę Apostołom (Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane – J 20,23), a oni poprzez rytuał nałożenia rąk przekazali ją swym następcom i ci kolejnym, aż po dziś dzień.

• Co daje to, że spowiadamy się przed kapłanem? – Pewnej odpowiedzi udziela nam już św. Augustyn: Niechaj nikt nie mówi: zgrzeszyłem w skrytości i Bóg sam jeden wie o tym, Jemu się też samemu przyznam. – Inaczej, na próżno byłyby dane klucze Kościołowi. Tylko kapłan, w imieniu samego Boga i całego Kościoła, może nam oznajmić: I ja odpuszczam tobie grzechy w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Jeżeli spełniliśmy 5 warunków dobrej spowiedzi, mamy pewność tego, że sam Bóg nam przebaczył; pewność, jakiej nie może dać nic i nikt na świecie. Dlatego sakrament spowiedzi to wielki dar Boga dla nas i prawdziwe źródło radości. Nieprzypadkowo nazywany jest również sakramentem radości.

• Jak często należy się spowiadać? – Kościół wymaga od nas, w trosce o czystość naszej duszy, spowiedzi przynajmniej raz w roku. Ale zachęca do częstej spowiedzi, np. raz na miesiąc albo raz na dwa tygodnie oraz zawsze, gdy mamy na sumieniu grzech ciężki.

• Jakie są cechy dobrej spowiedzi? – Św. Josemaria Escrivá mówił o 4K dobrej spowiedzi: kompletna, konkretna, klarowna i krótka. Ważne jest, by była szczera, głęboka, ale też krótka (mogą zdarzyć się oczywiście takie okoliczności życiowe – np. spowiedź po latach – w których wierny potrzebuje dłuższej spowiedzi).

• Czy spowiedź i kierownictwo duchowe to to samo? – Rady ze spowiedzi zawsze są pewną formą kierownictwa duchowego, ale spowiedzi potrzebujemy, aby odzyskać siły, czy nawet utracone życie duchowe, a kierownictwo duchowe umożliwia nam przejść do „kontrataku”, bo w nim ustalamy kierunki i środki walki duchowej. W kierownictwie duchowym rozmawiamy też o tym, co się udało, a w spowiedzi tylko wyznajemy grzechy.

• Czy w kierownictwie duchowym ktoś mną kieruje? – Skoro słowo „kierownictwo” mogłoby wskazywać na pewną bierność osoby „kierowanej”, jak np. w zakładzie pracy, dlatego papież Franciszek woli używać słowa: „towarzyszenie duchowe”. Skoro nikt nie jest dobrym sędzią we własnej sprawie, tak jest również w życiu duchowym: potrzebujemy spojrzenia z zewnątrz osoby, która się modli, ma życie nadprzyrodzone, jest ku temu przygotowana odpowiednią formacją. W takich okolicznościach to Duch Święty jest tym, który nam przewodzi poprzez osobę naszego bliźniego, wysłuchującą nas i dającą nam rady.

• Jak znaleźć kierownika duchowego? – Po pierwsze, módl się o niego do Pana Boga. Po drugie szukaj go aktywnie w duchowości, która jest ci bliska. Kierownikiem duchowym może być kapłan lub osoba świecka do tego przygotowana.

ks. Adam Sołomiewicz