Posłuszeństwo to jest przestrzeganie jakichś zasad, które są ustalone dla naszego dobra i bezpieczeństwa. Przestrzegając tych zasad okazujemy szacunek do osób, które je ustaliły.

Aniela, 14 l.

Jestem posłuszny mamie, bo ona mnie kocha.

Benedykt, 6 l.

Posłuszeństwo to spełnianie poleceń osób, którym ufam i którzy chcą dla mnie jak najlepiej.

Amelia, 12 l.

Być posłusznym to ufać mamie i tacie. Wykonywać ich polecenia, nawet jak się ich nie chce zrobić. Posłuszeństwo jest dobre, bo Ewa w raju była nieposłuszna Bogu i to było złe.

Marcelina, 9 l.

Posłuszeństwo to znaczy słuchanie się. Robimy to, by kogoś uszczęśliwić, np. mamę – jeśli nas o coś prosi, a także dla własnego dobra: jeżeli ktoś ci mówi „nie skacz w przepaść”, to jeśli się posłuchasz – przeżyjesz, a jeśli nie – to umrzesz. W byciu posłusznym jest ważne i trzeba to wiedzieć: komu jest się posłusznym. Warto być posłusznym rodzicom, Panu Bogu i nauczycielom.

Antek, 11 l.

Jak się jest posłusznym, to wtedy jest dobrze. Warto się słuchać mamy i taty, siostry i brata, i przyjaciela i Boga, bo wtedy się nie dzieje nic złego.

Franio, 7 l.

W byciu posłusznym wartościowe jest to, że sprawiamy tym komuś radość.

Lena, 14 l.

Posłuszeństwo wiąże się z pokorą. Żeby być posłusznym, trzeba mieć w sobie cnotę pokory. Posłuszeństwo wynika z troski o drugiego człowieka i w nim wyraża się szacunek. To również zaufanie, że ktoś wie lepiej ode mnie i ja nie zawsze mam rację.

Marysia, 17 l.