Temat:

O bezpieczeństwie nigdy za dużo

Cele

uczeń:

• zna zasady zachowania bezpieczeństwa podczas zabaw zimowych i potrafi je sformułować,

• poprawnie udziela odpowiedzi na pytania zgodnie z treścią opowiadania i swoimi przemyśleniami,

• swobodnie wypowiada się tworząc skojarzenia,

• przestrzega zasad pracy w grupie.

Formy pracy: grupowa, indywidualna, zbiorowa.

Metody pracy: rozmowa kierowana, praca z tekstem, objaśnienie, mapa mentalna, metoda niedokończonych zdań.

Pomoce dydaktyczne: kartki z ilustracjami, duże arkusze papieru.

Przebieg zajęć

1. Skojarzenia.

Dzieci siedzą w kole. Na środku znajdują się luźno położone kartki. Są to ilustracje przedstawiające łyżwy, sanki, narty, dzieci na śniegu oraz dziecko bawiące się w domu. Kartki ułożone są obrazkiem do spodu. Wybrane dziecko odsłania jedną z kartek, następnie dzieci swobodnie wypowiadają się o tym, z czym kojarzy im się odsłonięty obrazek. Podobnie postępują z kolejnymi kartkami.

2. Nauczyciel odczytuje krótkie opowiadanie.

Do niedawna byłem przekonany, że o bezpieczeństwie podczas zimowych ferii wiem wszystko. Znałem na pamięć pogadanki wygłoszone przez naszą panią, policjanta, strażnika miejskiego, panią pedagog, dyrektora szkoły, redaktora w telewizji, nie wyłączając moich rodziców oraz babci. Wiedziałem jak się zachować podczas jazdy na łyżwach, sankach, nartach. Jak bezpiecznie bawić się na śniegu i gdy będę sam w domu. Potrafiłem wszystkie zasady i przestrogi wyrecytować z pamięci, obudzony nawet w środku nocy. Dlatego nie wiem, jak to się stało, że celowałem twardą śniegową kulą prosto w twarz Tomka. Dobrze, że w ostatniej chwili pomyślałem o bezpieczeństwie, bo nieszczęście wisiało na włosku. Nie wiem również jak to się stało, że dałem się namówić na zjeżdżanie na sankach z wysokiej górki, która niestety kończy się tam, gdzie zaczyna jezdnia. Dobrze, że w ostatniej chwili, tuż przed zjazdem, poszedłem po rozum do głowy, bo i tym razem nieszczęście wisiało na włosku. W jednej chwili przypomniałem sobie wszystkie wysłuchane pogadanki i teraz wiem, że każda była ważna, bo o bezpieczeństwie nigdy nie jest za dużo.

3. Wypowiedzi dzieci ukierunkowane pytaniami:

• O jakich pogadankach mówił chłopiec?

• Jakie zasady i przestrogi dotyczące bezpieczeństwa znał bohater opowiadania?

• Dlaczego nie doszło do nieszczęścia?

• Co znaczy, że mówić o bezpieczeństwie nigdy nie jest za dużo?

4. Praca w grupach.

Nauczyciel dzieli klasę na pięć grup. Każda grupa otrzymuje duży arkusz papieru oraz jedną z ilustracji, na temat których dzieci wypowiadały się na początku zajęć. Ilustrację przyklejają na środku arkusza, od niej rozpoczynają tworzenie mapy mentalnej (załącznik).

5. Każda grupa po kolei prezentuje swoją pracę. Pozostali mogą również podać swoje propozycje, które zostają dopisane na arkuszu.

6. Mapy zostają wywieszone w widocznym miejscu w szkole. Aby były zrozumiałe też dla uczniów klas pierwszych można uzupełnić je rysunkami.

7. Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel poleca każdemu po kolei dokończenie zdania:

Moje ferie będą bezpieczne, bo…

8. Zadanie domowe.

Będę przestrzegał wszystkich zasad bezpiecznego zachowania się podczas zimowych ferii.

Małgorzata Sasin

– nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej w Szkole Podstawowej nr 62 w Bydgoszczy