Zastanawiając się nad finansowaniem tutoringu, najpierw musimy zadać sobie pytanie czy wiemy, w co inwestujemy? Dla pedagoga takie aspekty, jak harmonijny rozwój, przyjemność ze zdobywania wiedzy, rozpoznanie mocnych i słabych stron młodego człowieka są najbardziej wartościowe w procesie edukacyjnym. Wymienione pola można pełniej rozwijać dzięki tutoringowi.

Pozyskiwanie środków na programy rozwojowe i szkolenia wymaga poświęcenia czasu i zaangażowania. Jedną z możliwości zapewnienia finansowania tutoringu są szkolenia w ramach wewnętrznego doskonalenie nauczycieli (WDN). Dyrektor szkoły określa potrzeby szkoły w zakresie doskonalenia zawodowego nauczycieli oraz cele WDN¹. Celami WDN mogą być: podniesienie poziomu nauczania i kwalifikacji nauczycieli, dążenie do poprawy relacji międzyludzkich i rozwoju współpracy w gronie rady pedagogicznej czy wprowadzenie zmian i ulepszeń pracy szkoły². We wszystkie te punkty bardzo mocno wpisują się w ideę tutoringu. Po opracowaniu planu WDN, który uwzględni szkolenia dotyczące tutoringu, dyrektorzy szkół do 30 listopada danego roku, składają do organu prowadzącego wnioski o dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli w następnym roku budżetowym, a organ prowadzący opracowuje na każdy rok budżetowy plan dofinansowania form doskonalenia zawodowego nauczycieli biorąc pod uwagę wnioski dyrektorów szkół

Placówka może się także starać o dofinansowanie w Krajowym Funduszu Szkoleniowym (https://kfs.pl/), który w ostatnim czasie przeznaczył sporo środków na szkolenia miękkie. Należy złożyć wniosek o dofinansowanie na konkretne szkolenie, następnie przedłożyć program szkolenia oraz wzór zaświadczenia (certyfikatu). Na prośbę nauczyciela lub inicjatywę własną szkoły odbywa się złożenie wniosku przez dyrektora placówki w Powiatowym Urzędzie Pracy.

Ważną częścią finansowania tutoringu mogą być projekty unijne. Program Operacyjny „Wiedza, Edukacja, Rozwój” (www.power.parp.gov.pl) zakłada inwestowanie w umiejętności, edukację oraz uczenie się przez całe życie. Głównym celem POWER jest ulepszenie jakości kształcenia oraz ciągły rozwój procesu edukacyjnego. Projekt unijny musi napisać osoba, która dobrze zna placówkę. Nie jest to zadanie łatwe, ale warto je podjąć. Bardzo istotne są aspekty związane z konkretnym planem, wykazaniem rezultatów i spełnieniem wszystkich wytycznych. Obecnie są specjalne jednostki, które zajmują się pisaniem takich projektów. Warto rozważyć skorzystanie z ich pomocy lub zainwestowanie w szkolenie własnego pracownika, który będzie zajmował się tym etapem pozyskiwania środków.

Pozyskiwanie środków na programy rozwojowe wiąże się zawsze z ogromną skrupulatnością i rzetelnością przy wypełnianiu wniosków. Dokumenty muszą być wypełnione ściśle wedle instrukcji oraz podanych standardów, inaczej mogą zostać cofnięte lub odrzucone. W KFS już w trakcie składania wniosku trzeba posiadać dokumenty wypełnione przez konkretną instytucję szkoleniową, w której chcemy realizować nasze zajęcia. Przy wyborze placówki, w której będziemy odbywać szkolenie, warto zwrócić uwagę czy jest ona akredytowana oraz czy istnieje w Bazie Usług Rozwojowych; posiadamy wtedy gwarancje jakości spełnianych usług. Ważnym elementem, na który warto zwrócić uwagę, jest rozliczanie wniosków: wszystkie szkolenia muszą zostać zrealizowane, jeśli się tak nie stanie, to kwota, która nie zostanie wykorzystana na wyznaczony cel, musi zostać zwrócona. Warto pamiętać, że system rozliczania przy podobnych projektach jest bardzo różny. Należy robić to wedle specyfikacji i umowy, unikniemy wtedy niepotrzebnego stresu i poprawek.

Tutoring, który można nazwać innowacją edukacyjną, jest wspaniałym sposobem nauczania, który przynosi znakomite rezultaty i pozwala na odnalezienie przyjemności z pracy nauczyciela. Nakład pracy włożony w pozyskiwanie finansowania bardzo szybko się zwróci w momencie, gdy rozpocznie się proces tutorski i będzie można zobaczyć jego efekty. Nie ma nic przyjemniejszego dla pedagoga, niż patrzenie jak rozkwita młody człowiek i uczestniczenie w tym procesie.

Bibliografia:

Piotr Czekierda, Bartosz Fingas, Marcin Szala, Tutoring. Teoria, praktyka, studia przypadków, Wolters Kluwer, Warszawa 2018.

Beata Karpińska-Musiał, Magdalena Panońko, Tutoring jako spotkanie, Wolters Kluwer, Warszawa 2018.

Agata Skikiewicz – specjalista ds. szkoleń i programów rozwojowych Collegium Wratislaviense