Tutoring jako inspirowanie do wielkości (ducha)

Z pewnością każdy dobry wychowawca i nauczyciel miał w swojej pracy sytuację – albo wiele takich sytuacji – w których odbył dłuższą i poważną rozmowę z jednym ze swoich uczniów w cztery oczy. I to nie poważną w tym sensie, że uczeń zrobił coś złego i trzeba było z nim o tym porozmawiać, ale dlatego, że dotyczyła ważnych dla danego ucznia spraw. Rozmowa odbyła się z inicjatywy ucznia lub małej tylko zachęty nauczyciela. Jej efektem było wzmocnienie ucznia: poczuł się „uskrzydlony”, uwierzył we własne możliwości, a może jednocześnie podjął ważną, życiową decyzję: o starcie w jakimś konkursie, o zaangażowaniu w wolontariat, jakiś projekt lub coś, co potem stało się jego pasją, a może decyzję o wyborze szkoły średniej lub kierunku studiów. Po takiej rozmowie – nie zawsze od razu, ale czasami wiele lat po niej – uczniowie często mówią: „teraz już wiem, co robić!”, „Teraz wiem, na czym się skoncentrować”, „Uwierzyłem, że dam radę, że mogę, że potrafię!”, „Mam motywację i energię do działania!”. Każdy kto miał doświadczenie takiej rozmowy, wie, ile daje ona satysfakcji płynącej z poczucia, że nie tylko dołożyło się małą cegiełkę do rozwoju swojego ucznia, ale że spełniło się to, co jest istotą misji nauczyciela i wychowawcy.

A teraz proszę sobie wyobrazić, że tego typu działania i rozmowy nie są czymś incydentalnym i przypadkowym, ale celowym, zaplanowanym, regularnym i systematycznym działaniem edukacyjnym. Proszę Państwa, oto właśnie tutoring!

Na podsumowanie zadajmy ostatnie pytanie: czy prowadzenie tutoringu jest trudne? I tak, i nie! Gdy ktoś mnie pyta, czy tutoring jest dla wszystkich odpowiadam zwykle – nie dla wszystkich, ale dla wszystkich, którzy chcą. Uważam, że ta odpowiedź jest prawdziwa nie tylko w odniesieniu do uczniów, ale również tutorów. Z pewnością nie każdy nauczyciel sprawdzi się w roli tutora, ale też nie każdy musi się tej roli podejmować. Natomiast jeśli lubisz pracować w sytuacji jeden na jeden, masz chęć spróbować, potrafisz nawiązywać dobre relacji z uczniami i jesteś otwarty na poznawanie nowych narzędzi, metod i nabywanie nowych kompetencji – tutoring jest dla Ciebie!

Bibliografia:

Arystoteles, Etyka Nikomachejska, [w:] Dzieła wszystkie, tom 5, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996.

Arystoteles, Retoryka, [w:] Dzieła wszystkie, tom 6, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001.

S. Covey, 7 nawyków skutecznego działania, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2013.

A. Sarnat-Ciastko, Tutoring w polskiej szkole, Wydawnictwo Difin 2015.

M. Seligman, Pełnia życia. Nowe spojrzenie na kwestię szczęścia i dobrego życia, Wydawnictwo Media Rodzina, Poznań 2011.

Tutoring. Teoria, praktyka, studia przypadków, red. P. Czekierda, B Fingas, M. Szala, Wydawnictwa Wolters Kluwer 2018.

Tutoring jako spotkanie. Historie indywidualnych przypadków, red. M. Panońko, B. Karpińska-Musiał, Wydawnictwa Wolters Kluwer 2018.

J. Woroniecki, Katolicka etyka wychowawcza, tom II/1, Redakcja wydawnictwa KUL, Lublin 1995.

Netografia:

https://cw.edu.pl/strefa-wiedzy/?c=tutoring

https://tutoring.edu.pl/

Bartosz Fingas

– tutor i trener i kierownik programowy w Collegium Wratislaviense. Prowadzi zajęcia w Szkole Tutorów oraz wspiera szkoły i uczelnie we wdrażaniu tutoringu. Z zamiłowania filozof, który przywraca filozofii praktyczność. Misję tę realizuje ucząc filozofii w Akademickim LO “Pryzmat” i prowadząc warsztaty filozoficzne dla młodzieży i dorosłych, m.in na Uniwerytecie Otwartym UW. Szczęśliwy mąż i ojciec czworga dzieci, meloman i miłośnik górskich wędrówek