Drodzy Czytelnicy,

Bardzo lubię pisać i wysyłać kartki świąteczne (drogą tradycyjną lub via Internet) w okresie między Świętami Bożego Narodzenia a 6 stycznia – świętem Trzech Króli. Dlaczego? Przede wszystkim, aby przypomnieć, że 25 grudnia świętowanie Narodzin Jezusa dopiero się zaczyna, i powiedzenie „Święta, Święta i po Świętach” nie jest prawdziwe. Wigilia, Boże Narodzenie, Święto św. Młodzianków Męczenników (mogące nas zachęcić do większego oddania się Bogu), Święto Świętej Rodziny, a w Nowym Roku – Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi (1 stycznia) i Epifania – Święto Objawienia Pańskiego, to tak wiele okazji do życzeń, zarówno tych bardziej oficjalnych, jak i osobistych, płynących prosto z serca. Między Świętami a Nowym Rokiem mamy zwykle nieco więcej czasu – może właśnie tak warto go wykorzystać? Jako wstęp do życzeń można posłużyć się tekstami kolęd – szczególnie słowami dalszych, często zapomnianych zwrotek.

Życzę Państwu – i sobie – abyśmy w Nowym Roku mogli ofiarować Nowonarodzonemu dar troisty: * modły, pracę niosąc w dani * i żar serca czysty (kolęda Mędrcy Świata).

Styczniowy numer poświęcony jest problemowi mutyzmu wybiórczego. Mutyzm wybiórczy to zaburzenie lękowe, z którym coraz częściej możemy spotkać się u uczniów. Osoba nim dotknięta mówi płynnie i swobodnie w sytuacjach, w których czuje się bezpiecznie, a milczy lub mówi cicho albo tylko pojedyncze słowa w innych sytuacjach społecznych, w których odczuwa lęk, np. w placówkach edukacyjnych lub innych miejscach publicznych. Dziecko z mutyzmem wybiórczym potrafi mówić adekwatnie do wieku i chce mówić, ale – mimo to – nie jest w stanie. Lęk nie jest świadomym wyborem dziecka – każde dziecko, gdyby miało wybór, wolałoby mówić.

Jak można pomóc uczniowi, który dotknięty jest mutyzmem? Jak rodzice mogą wspierać proces terapeutyczny? Nasi eksperci – praktycy – odpowiedzą na te i inne pytania. Zachęcamy Państwa także do przeprowadzenia na lekcjach wychowawczych zajęć o mutyzmie wybiórczym, których scenariusze znajdą Państwo w dziale „teka praktyka”.

Maria Kowal