Wszystkim znana jest maksyma „Mens sana in corpore sano” (W zdrowym ciele zdrowy duch), której autorem był żyjący na przełomie I i II wieku n.e. (60–127) rzymski poeta satyryczny Decimus Junius Juvenalis. Regularne uprawianie sportu przynosi nie tylko zdrowotne korzyści, ale jest też znakomitym polem formowania prawidłowych nawyków i postaw. Sport może być kuźnią cnót – uczyć wytrwałości, męstwa, dokładności, systematyczności, a także zasad współżycia w grupie oraz fair play. Aktywność fizyczna sprzyja rozładowaniu napięcia spowodowanego stresem, redukuje symptomy niepokoju i depresji. Sport może kształtować poczucie pewności siebie i asertywności, umiejętność obiektywnej oceny swoich zdolności i godnego radzenia sobie z porażkami.

W 2016 r., w ujęciu globalnym, stwierdzono, że aż 81% młodzieży szkolnej w wieku 11–17 lat miało niewystarczającą ilość ruchu. Zauważone dysproporcje między aktywnością i biernością fizyczną pogłębia obecna sytuacja epidemiczna – jak wynika z raportu Fundacji Edukacji Zdrowotnej i Psychoterapii, średnia ilość godzin spędzanych przed ekranami w grupie młodzieży wzrosła z 5 godz. do 9 godz. dziennie. Niepokój mogą budzić także wyniki badań, przeprowadzone w polskich szkołach w roku szkolnym 2012/2013: pokazują one, że jedynie 74% uczniów uczestniczyło we wszystkich lub prawie wszystkich lekcjach WF, a aż 11% brało udział jedynie w połowie zajęć (Woynarowska B i wsp. Uczestnictwo uczniów w lekcjach wychowania fizycznego w szkołach w Polsce, Hygeia Public Health 2015, 50(1): 183–190).

Święty Jan Bosko mawiał: „Boisko martwe – diabeł żywy, boisko żywe – diabeł martwy”. Niech te słowa zachęcą nas zarówno do solidnego „sportowego rachunku sumienia”, a także do wywierania wpływu na osoby decydujące o szerokiej i bezpłatnej ofercie sportowej dla dzieci i młodzieży, a także o równie szerokim oraz bezpłatnym otwarciu obiektów sportowych w miastach i gminach. Kłódki na bramach „Orlików” i puste boiska to niestety zbyt częsty widok w naszym pejzażu…

Maria Kowal