Czujemy je intuicyjnie, wszyscy – wierzący, niewierzący, gnostycy i ateiści. Gdy widzimy kobietę w stanie błogosławionym wiemy, że nosi w swym łonie dziecko.

Małe dzieci tulą się do matki, dotykając ją delikatnie, bo wiedzą, że pod jej sercem jest malutki „Dzidziuś”. Małe dziewczynki kołyszą swoje lale, ubierają je, śpiewają im, uspakajają domowników tłumacząc, że „ich dziecko właśnie usnęło”.

Z takim samym przejęciem przybiegła do mnie moja trzyipółletnia wnuczka, trzymając w swych małych rączkach laleczkę – model dziecka w drugim miesiącu życia prenatalnego – prosząc, abym zaopiekowała się „jej dzieckiem”, bo ona wyjeżdża do drugiej babci. Położyłyśmy 3,5-centymetrowego Jasia pod obrazem Matki Bożej Krasnobrodzkiej, zgodnie uznając, że tu mu będzie najlepiej. Bardzo mnie to wydarzenie wzruszyło i ucieszyło. Myślę, że dzięki asystencji Ducha Świętego już od dziecka wiemy, co w świecie jest Boże, ważne, wymagające ochrony, uwagi i miłości. Wypada to tylko wzmacniać poprzez wychowanie i rzetelne (adekwatne do wieku) kształcenie.

Dziecko poczęte – w literaturze naukowej

Podstawowe naukowe informacje o dziecku w łonie matki są w naszym kraju znane od dawna. Największe zasługi w ich promowaniu ma nestor polskiej ginekologii i położnictwa – prof. Włodzimierz Fijałkowski, który od początku powstania psychologii i medycyny prenatalnej (tzn. od 1971 r.) dzielił się z nami wiedzą ze swojej praktyki lekarskiej oraz tą zdobytą na World Congress of Prenatal and Perinatal Psychology and Medicine, organizowanych przez Międzynarodowe Towarzystwo Prenatalnej i Perinatalnej Psychologii i Medycyny w różnych krajach świata. Od początku lat 70. wiedzieliśmy ponad wszelką wątpliwość, że „istota powstała z połączenia dwóch ludzkich komórek rozrodczych jest i pozostaje człowiekiem na każdym etapie swojego rozwoju i przysługują jej niezbywalne prawa przynależne osobie ludzkiej” (W. Fijałkowski, 2002). Jak mawiał Pan profesor: „mały, ale cały”. Profesor podkreślał, że „dziecko w łonie matki jest żywą istotą, wrażliwą, biologicznie i psychicznie uformowaną indywidualnością, jest istotą społeczną. Ludzkie <bycie w świecie> od samego początku ukonstytuowane jest jako <współistnienie>, początkowe: w relacji ja–ty i późniejsze pourodzeniowe: <współistnienie w świecie> wraz z dalszymi kontaktami służącymi budowaniu więzi” (W. Fijałkowski, 2002).

Zainspirowani wiedzą i zmobilizowani zaangażowaniem prof. Fijałkowskiego, 7 września 1984 r., podczas XXV Zjazdu Polskiego Towarzystwa Psychologicznego w Krakowie podjęliśmy inicjatywę (Dorota Kornas-Biela, Zofia Kończewska, Krystyna Michalska i Jan Neugebauer) utworzenia Sekcji Psychologii Prenatalnej przy Polskim Towarzystwie Psychologicznym, której zadaniem była praca naukowo-badawcza i popularyzowanie wiedzy z zakresu psychologii pre- i perinatalnej.

Zofia Kończewska-Murdzek

– psycholog, absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, b. członek ISPPPM – International Society for Prenatal & Perinatal Psychology & Medicine (Międzynarodowego Towarzystwa Prenatalnej i Perinatalnej Psychologii i Medycyny). Współautorka książki „Kochane od poczęcia”. Przedmiotem jej zainteresowań jest psychologia prenatalna, rodziny, psychologia mediów oraz psychologia wychowania i nauczania. Wiedzę teoretyczną i doświadczenie zdobyte w pracy poradnianej, szkolnej, na wyższej uczelni oraz w sądzie łączy z działalnością na rzecz rodziny. Członek Towarzystwa Uniwersyteckiego „Fides et Ratio”

fot. A. Zachwieja

Bibliografia:

Blechschmidt E., Wie beginnt das menschliche Leben?, Christiana-Verlag, Stein am Rhein, Szwajcaria, 1976.

Fijałkowski W., Ekologia rodziny. Ekologiczna odnowa prokreacji, Kraków 2001.

Fijałkowski W., Jestem od poczęcia. Pamiętnik dziecka w pierwszej fazie życia, Biblioteka „Niedzieli”, tom 132, Częstochowa 2002.

Freyberg F.P., Pranatale und perinatale psychologie und medizin. Begegung mit ungeborenen, SAPHIR, Versand, Munchen 1987.

Gałkowski J., Gula J.(red), W imieniu dziecka poczętego, Rzym–Lublin,1988.

IIg. F.L., Ames L.B., Baker S.M., Rozwój psychiczny dziecka, GWP, Sopot 2014.

Jan Paweł II, Evangelium Vitae, [w:] Encykliki Ojca Świętego Jana Pawła II, Tom II.

Kończewska-Murdzek Z., Murdzek-Wierzbicka M., Kochane od poczęcia, Lublin 2018.

Kończewska-Murdzek Z., Shaping attitudes towards child in its prenatal period of life attempts of experimental research into didactic method, [w:] Pre-and Perinatal Psycho-Medicine, red. R. Klimek, Kraków 1992, s.193–197.

Kornas-Biela D., Pedagogika prenatalna. Nowy obszar nauk o wychowaniu, Lublin 2009.

Kornas-Biela D, Okres prenatalny, [w:] Psychologia rozwojowa człowieka, Podręcznik akademicki, PWN Warszawa, 2016, s. 147–171.

Kornas-Biela D., Wielki uczony, lekarz, świadek wierny i odważny, [w:] W. Fijałkowski, Szkoła rodzenia w programie prokreacji ekologicznej (Wykłady i przemówienia 55), laudacja A. Biela, D. Kornas-Biela, Lublin 2003, s. 19–38.

Kornas-Biela D., Wokół początku życia ludzkiego, wyd. II uzup., Warszawa 2002.

Nilson L., Ingelman-Sundberg A., Wirsen C., Życie przed narodzeniem, Instytut Rodziny, Warszaw 1985.

Pascal J., Quand de l’amour surgit la vie, La Centurion, 1973.

Schooyans M., Aborcja a polityka, Lublin, Instytut Jana Pawła II KUL, 1991.

Sołtysiński S., Nasciturus jako dobro prawne. Problemy kodyfikacji prawa cywilnego,  Studia i Rozprawy PAN, Poznań 1990. 

Styczeń T., Dlaczego obrona życia nienarodzonego?, [w:] W imieniu dziecka poczętego, red. J. Gałkowski, J. Gula, wyd. II popr. i uzup., Lublin 1991, s. 138–145.

Styczeń T., Nienarodzony miarą demokracji, Lublin 1991.

Winkler A., Zranione macierzyństwo: doświadczenia matek po aborcji, [w:] Oblicza macierzyństwa, red. D. Kornas-Biela, Lublin 1999, s. 241–247.

Wyszyński S., W obronie życia nienarodzonych, Warszawa 1990.