Dom ro­dzinny ma wielki wpływ na na­sze ży­cie. Tu roz­po­czyna się piel­grzymka ży­cia, dzie­le­nie się mi­ło­ścią, dzie­le­nie się sobą. Dom za­pew­nia po­czu­cie bez­pie­czeń­stwa, stwa­rza wa­runki do za­cho­wań pro­spo­łecz­nych, uczy żyć z in­nymi i dla in­nych, uczy sza­cunku dla dru­giego czło­wieka.

Rodzina trwała i szczę­śliwa two­rzy cie­płą at­mos­ferę domu. W ta­kiej ro­dzi­nie jest ser­deczny i ra­cjo­nalny sto­su­nek ro­dzi­ców do dziecka, pa­nuje at­mos­fera za­ufa­nia i otwar­to­ści, jest czas dla dziecka, na za­in­te­re­so­wa­nie się jego spra­wami. Rodzice są cier­pliwi, wy­ka­zują zro­zu­mie­nie pro­ble­mów dziecka, uczą je sa­mo­dziel­no­ści, od­po­wie­dzial­no­ści, wiary we wła­sne siły, trosz­czą się o wy­cho­wa­nie i wy­kształ­ce­nie.

Atmosferę domu ro­dzin­nego prze­no­simy w ży­ciu do­ro­słym na swoją ro­dzinę, bu­du­jąc po­czu­cie wła­snej toż­sa­mo­ści i prze­strzeni ży­cio­wej. W domu ro­dzin­nym za­spo­ka­jamy po­trzebę by­cia z in­nymi, kształ­tu­jemy swoją oso­bo­wość, sys­tem war­to­ści, roz­po­czy­namy wy­cho­wa­nie re­li­gijne. Nikt i nic nie za­stąpi domu ro­dzin­nego, tu wszystko się za­czyna.

dr Józef Winiarski
re­dak­tor na­czelny