Zwięk­sza się licz­ba wo­lon­ta­riu­szy, osób, któ­re bez­płat­nie, świa­do­mie i do­bro­wol­nie po­dej­mu­ją dzia­ła­nia na rzecz in­nych. Wcen­trum za­in­te­re­so­wa­nia wo­lon­ta­ria­tu jest czło­wiek po­trze­bu­ją­cy po­mo­cy. Ta po­moc do­ty­czy po­je­dyn­czych osób, gru­py osób, in­sty­tu­cji pu­blicz­nych i spo­łecz­nych, or­ga­ni­za­cji, sto­wa­rzy­szeń. Dzia­ła­nia wo­lon­ta­riu­szy obej­mu­ją oso­by nie­peł­no­spraw­ne, sa­mot­ne, cho­re, prze­by­wa­ją­ce w ho­spi­cjach, ro­dzi­ny bied­ne, wie­lo­dziet­ne, in­sty­tu­cje i or­ga­ni­za­cje sta­tu­to­wo zaj­mu­ją­ce się po­ma­ga­niem in­nym.

Lu­dzie po­trze­bu­ją­cy po­mo­cy by­li, są i bę­dą wo­kół nas. Wo­lon­ta­riat to za­po­trze­bo­wa­nie na czyn­ną mi­łość do oso­by w zwy­kłej co­dzien­no­ści, na obec­ność, za­in­te­re­so­wa­nie, udzie­la­nie kon­kret­nej po­mo­cy.

Jest to dzie­le­nie się so­bą z in­ny­mi, swo­im cza­sem, zdol­no­ścia­mi, umie­jęt­no­ścia­mi, wy­ko­ny­wa­nie pra­cy na rzecz dru­gich. Za­da­niem wo­lon­ta­ria­tu jest do­cie­ra­nie do lu­dzi po­trze­bu­ją­cych, roz­po­zna­wa­nie ich po­trzeb, szu­ka­nie spo­so­bów or­ga­ni­za­cyj­nych, praw­nych i fi­nan­so­wych ich roz­wią­za­nia. Mo­ty­wa­cją tej dzia­łal­no­ści jest chęć czy­nie­nia do­bra, po­ma­ga­nia in­nym, zdo­by­wa­nia no­wych do­świad­czeń.

Sty­ka­nie się z ludz­ką bez­rad­no­ścią, do­strze­ga­nie po­trzeb in­nych lu­dzi oraz oso­bi­ste an­ga­żo­wa­nie się w udzie­la­nie po­mo­cy kształ­tu­je po­sta­wę al­tru­istycz­ną, mo­ty­wu­je do zwal­cza­nia obo­jęt­no­ści spo­łecz­nej, roz­wi­ja oso­bo­wość mło­de­go czło­wie­ka.

W na­szych szko­łach są wa­run­ki do two­rze­nia wo­lon­ta­ria­tu. Dzia­ła­nia te są wpi­sa­ne w pro­gra­my wy­cho­waw­cze, są do­ce­nia­ne w pro­ce­sie wy­cho­wa­nia i sa­mo­wy­cho­wa­nia mło­dzie­ży. Nauczyciele−wychowawcy przy­go­to­wu­ją uczniów do pra­cy w ra­mach wo­lon­ta­ria­tu, ko­or­dy­nu­jąc ich dzia­łal­ność.

W szko­łach Ma­ło­pol­ski od kil­ku lat re­ali­zo­wa­ny jest pro­jekt „Mieć wy­obraź­nię mi­ło­sier­dzia”, w któ­ry za­an­ga­żo­wa­ło się kil­ka ty­się­cy uczniów wraz z opie­ku­na­mi, a re­zul­ta­ty po­dej­mo­wa­nych dzia­łań są im­po­nu­ją­ce. Kra­kow­ski Sal­trom (Sa­le­zjań­ski Ruch Tro­ski o Mło­dzież), do któ­re­go mo­że się zgło­sić każ­dy mło­dy czło­wiek po­trze­bu­ją­cy po­mo­cy, wspa­nia­le wpi­su­je się w za­po­trze­bo­wa­nie spo­łecz­ne. To dzię­ki wo­lon­ta­riu­szom ofer­ta Sal­tro­mu – pro­fi­lak­tycz­na, edu­ka­cyj­na, wy­cho­waw­cza – jest tak bo­ga­ta. Ma­my wie­le przy­kła­dów do­brej prak­ty­ki wo­lon­ta­ria­tu w pol­skich szko­łach, o któ­rych pi­sze­my w tym nu­me­rze „Wy­cho­waw­cy”. War­to je upo­wszech­niać.


dr Jó­zef Wi­niar­ski
re­dak­tor na­czel­ny