Edukacja sek­su­alna w wielu kra­jach Europy za­chod­niej jest obo­wiąz­kowa, m.in. w Niemczech, Szwecji, Wielkiej Brytanii, a także w Kanadzie i nie­któ­rych sta­nach USA. Szkoleniem ob­jęte są nie tylko na­sto­latki, ale rów­nież dzieci dużo młod­sze, cza­sem na­wet przed­szko­laki. Jednak po­mimo ogrom­nych na­kła­dów na edu­ka­cję sek­su­alną (w 2010 roku w Anglii wy­dano 165 mln fun­tów), skutki są mało efek­tywne. Dzieci stają się ro­dzi­cami, ofia­rami pan­de­mii cho­rób prze­no­szo­nych drogą płciową i wielu zra­nień psy­chicz­nych. Masowe ciąże nie­let­nich nie wy­ni­kają z braku wie­dzy, bo ro­dzaje środ­ków an­ty­kon­cep­cyj­nych i spo­soby ich uży­wa­nia tam­tej­sza mło­dzież bar­dzo do­brze po­znała w ra­mach na­ucza­nia szkolnego.Badania wielu pro­fi­lak­ty­ków po­twier­dzają tezę, że sama wie­dza nie wy­star­czy. Aby wy­cho­wać mło­dego czło­wieka do od­po­wie­dzial­no­ści w każ­dej sfe­rze ży­cia, szcze­gól­nie w sfe­rze płcio­wo­ści, po­trzebna jest for­ma­cja, czyli kształ­to­wa­nie cha­rak­teru. Ten aspekt uwzględ­nia pol­ska szkoła wy­cho­wa­nia pro­ro­dzin­nego. Wypracowane i funk­cjo­nu­jące od 13 lat in­te­gralne uję­cie ludz­kiej sek­su­al­no­ści (pod­stawy pro­gra­mowe, pro­gramy i pod­ręcz­niki) można uznać za duże osią­gnię­cie. Wiedza bio­lo­giczna prze­ka­zy­wana jest na­sto­lat­kom w kon­tek­ście in­for­ma­cji z dzie­dziny psy­cho­lo­gii, etyki i so­cjo­lo­gii. Seksualność czło­wieka uka­zana w per­spek­ty­wie mał­żeń­stwa i ro­dziny nie krzyw­dzi i nie de­pra­wuje. Jeśli przy­go­to­wany na­uczy­ciel (nie gi­ne­ko­log czy sek­su­olog, który nie ma wy­kształ­ce­nia pe­da­go­gicz­nego!) do­brze po­pro­wa­dzi ten nie­ła­twy, ale po­trzebny przed­miot „wy­cho­wa­nie do ży­cia w ro­dzi­nie”, wów­czas ro­dzice pol­skich dzieci nie po­winni mieć obaw. A je­śli, mimo wszystko, nie ze­chcą po­sy­łać swo­ich dzieci na te za­ję­cia, pol­skie wła­dze oświa­towe, re­spek­tu­jąc ar­ty­kuł 48. Konstytucji RP, dają im to prawo.

Głównym za­da­niem pol­skiej szkoły w dzie­dzi­nie wy­cho­wa­nia pro­ro­dzin­nego jest wspie­ra­nie dzieci i mło­dzieży w ich har­mo­nij­nym roz­woju, aby mo­gły kie­dyś za­ło­żyć szczę­śliwe ro­dziny i do­ro­sły do od­po­wie­dzial­nego ro­dzi­ciel­stwa.

dr Józef Winiarski
re­dak­tor na­czelny