Potrzeba ojca jest wpisana w osobowość potomstwa. Obecnie społeczeństwo nie docenia roli ojca w życiu swoich dzieci. Dla wielu ludzi ojciec kojarzy się z nieobecnością, z lękiem, poczuciem zagrożenia. Praca zawodowa poza domem, rywalizacja i pogoń za sukcesem, brak czasu dla rodziny, brak wspólnych zajęć domowych, sportowych, rekreacyjnych powodują rozluźnienie więzi emocjonalnych ojca z dziećmi. Rola ojca w rozwoju i dojrzewaniu dziecka jest nie do zastąpienia. Łatwiej jest wejść w dorosłe życie młodemu człowiekowi, który miał roztropnego, dobrego, kochającego ojca. Ojciec rozbudza marzenia i aspiracje, przekazuje mądrość życiową, wprowadza w zasady, normy postępowania, w świat wartości. Dobry, kochający ojciec daje dziecku poczucie stabilności i bezpieczeństwa, poczucie bycia kochanym i wartościowym. Czytaj dalej →

W uroczystość Wszystkich Świętych, w dniu wspomnienia wszystkich wiernych zmarłych pamiętamy o naszych bliskich, którzy odeszli do wieczności. Stojąc przy grobach modlimy się o wieczną szczęśliwość dla zmarłych, przywołujemy ich w naszej pamięci, zapalamy znicze, składamy kwiaty. Śmierć jest obecnie tematem tabu, a jest to temat ważny, bo wszyscy zmierzamy tą samą drogą, od narodzenia ku śmierci. To przemijanie ma sens, bowiem śmierć jest końcem ziemskiej pielgrzymki człowieka, ale nie jest unicestwieniem – jest przejściem z perspektywą życia wiecznego. Czytaj dalej →

Wspomaganie wszechstronnego rozwoju ucznia jest najważniejszym celem edukacji. To uczeń, osoba ludzka rozumna, wolna, obdarzona godnością, jest podmiotem wszelkich działań pedagogicznych. Uczeń jest osobą nieskończenie wartościową, jednością niepowtarzalną, o ogromnych możliwościach rozwoju. Personalizm traktuje człowieka całościowo, podkreśla jego godność, pomaga mu ją zrozumieć i doświadczyć. W wychowaniu personalistycznym niezbędne jest poszanowanie wolności wychowanka, odpowiedzialność za niego i afirmacja jego osoby. Trzeba wiedzieć, kogo i po co wychowujemy. Człowiek to byt wieczny. W trakcie swego rozwoju staje się osoba dojrzała, samodzielna i odpowiedzialna, która wie, co jest dobrem i co jest podstawa jego wyborów. Czytaj dalej →

Media są wszechobecne w naszym codziennym życiu. Nadmierne i bezrefleksyjne korzystanie z mediów oraz szukanie kryjówki w świecie wirtualnym jest niebezpieczne. Współczesnym wymogiem edukacyjnym jest prowadzenie edukacji medialnej, kształtowanie i rozwijanie umiejętności odpowiedzialnego korzystania z mediów oraz tworzenia i nadawania przekazów medialnych. Formy i technologie przekazu ustawicznie się rozwijają, umożliwiają postęp cywilizacyjny, ale są też zagrożeniem dla człowieka. Dzieci nie radzą sobie z nadmiarem bodźców generowanych przez świat wirtualny, stają się znerwicowane, agresywne, mają problemy z koncentracją uwagi, z pamięcią, z opanowaniem wiedzy, z myśleniem, z nawiązywaniem prawidłowych relacji z innymi. W świecie wirtualnym stykają się z nietolerancją, przemocą, agresją, z aspołecznymi zachowaniami, pornografią, prześladowaniem, wyśmiewaniem, zastraszaniem, z tzw. cyberprzemocą. Mają mniej czasu na wypoczynek, na sen, są znużeni, zmęczeni, pozbawieni ambitnych zainteresowań. Młodzi ludzie są stałymi uczestnikami rzeczywistości kreowanej, nieistniejącej, w której prawdziwość wierzą bardziej niż w realnie otaczający ich świat. Odbieranie i wysyłanie informacji towarzyszy dzieciom i młodzieży wszędzie i niemal zawsze. Powinni umieć odróżniać prawdę od fałszu, dobro od zła, unikać manipulacji, uzależnienia od mediów, rozsądnie korzystać z medialnej mnogości. Czytaj dalej →

Zadaniem rodziny, szkoły jest wychowanie młodego pokolenia do pięknej, odpowiedzialnej miłości, do dojrzałości fizycznej, intelektualnej, duchowej, do kultury życia płciowego. Dojrzała osobowość łączy sferę cielesną z duchową, pozwala kontrolować pragnienia seksualne i kierować nimi, łączy seksualność z czystością. Należy uczyć młodych pięknej miłości, opartej na zaufaniu i odpowiedzialności za siebie i kochaną osobę, łączenia daru płodności z małżeństwem i rodziną. Propaganda środowisk homoseksualnych oraz standardy WHO zachęcają do rozwiązłości seksualnej. Takie postępowanie niszczy godność człowieka, jego poczucie wstydu, rozbudza pożądanie seksualne. Seksedukacja prowadzi do obniżenia wieku inicjacji seksualnej, przemocy seksualnej, niskiej samooceny, unicestwiania więzi społecznych, zaniku norm moralnych. Promowanie postaw homoseksualnych i ideologii gender jest sprzeczne z naturą i z moralnością chrześcijańską, prowadzi do demoralizacji młodego pokolenia. Człowiek dla człowieka staje się przedmiotem pożądania a nie osobą godną miłości i szacunku. Niszczy się świętość małżeństwa i rodziny. Czytaj dalej →