Rodzina jest najważniejszą grupą życia społecznego. W rodzinie dziecko znajduje zrozumienie i wsparcie, jest wprowadzane w świat wartości, uczy się wzorów społecznego postępowania. Tylko poprzez osobiste doświadczenie miłości dziecko wie, czym jest miłość i uczy się miłości, uczy się okazywać ją innym. Szkoła wspiera rodziców poprzez realizację zajęć „wychowanie do życia w rodzinie”, przekazując rzetelną informację o seksualności człowieka, o pięknej i odpowiedzialnej miłości. Szkoła jest zobligowana podstawą programową, by uczeń znał argumenty biomedyczne, psychologiczne, społeczne i moralne za inicjacją seksualną dopiero w małżeństwie. Czytaj dalej →

Tempo życia sprawia, że brakuje nam czasu na spotkania, rozmowę, na prowadzenie dialogu, który odgrywa szczególną rolę w relacjach międzyludzkich. Dialog pomaga w odkrywaniu siebie, wzajemnym poznaniu, dochodzeniu do uzgodnień, które powinny być przestrzegane przez wszystkie strony. Dialog wymaga wspólnej płaszczyzny porozumienia, umiejętności rozmowy i słuchania, zrozumienia różnych punktów widzenia danego problemu. Potrzebny jest czas na uważne, aktywne słuchanie, niezbędne jest poczucie porozumienia i otwartości, szacunek i życzliwość wobec siebie. Postawa dialogu umożliwia proces wychowania i samowychowania, uczy miłości i szacunku do drugiego człowieka. Jeżeli dzieci i młodzież traktujemy z życzliwością, to z większą otwartością mówią oni o odczuciach i przeżyciach, są bardziej odpowiedzialni i samodzielni, osiągają lepsze wyniki w kształceniu. Czytaj dalej →

Język, którym się posługujemy, świadczy o nas, jest odbiciem naszego sposobu myślenia, osobowości, naszej kultury. Jest narzędziem myślenia i poznawania świata, wyrażania emocji, umożliwia komunikowanie się i oddziaływanie na innych. Jest składnikiem kultury państwa, który spaja naród, świadczy o jego odrębności oraz wspólnym pochodzeniu. Kultura języka to świadome i celowe posługiwanie się słowem mówionym i pisanym oraz umiejętność poprawnego mówienia i pisania. To słowa prawdy, rzetelne przekazywanie myśli, spokój i szacunek wobec rozmówcy. To rozmowa, która poszerza wiedzę, pomaga, buduje, motywuje do pozytywnego działania. To lektura, która uskrzydla intelektualnie i duchowo. Czytaj dalej →

Trwając w wyciszeniu, można odkryć wiele prawd, wyzbyć się napięć, poprawić równowagę psychiczną. Cisza jest formą wewnętrznego obcowania ze sobą i swoimi emocjami. Dlatego pedagogika ciszy jest potrzebna w programie kształcenia nauczycieli, a cisza jest niezbędna w nauczaniu i wychowaniu młodego pokolenia. Pedagogika ciszy to nie tylko „bycie cicho”. Cisza w sferze akustycznej oraz cisza przejawiająca się wewnątrz człowieka wpływają na nasze zachowanie, na komunikację interpersonalną, na przeżycia estetyczne i duchowe. Milczenie służy pogłębieniu życia wewnętrznego, uczy bycia opanowanym, uważnym, pomaga w odzyskaniu wewnętrznej harmonii. Milczenie mówi czasami więcej niż słowa. Dla rozwoju duchowego i psychicznego człowieka ład i harmonia biorą się ze spokojnego wnętrza. Wtedy JA może spotkać się z transcendencją. Czytaj dalej →

Człowiek został obdarzony przez Stwórcę wielką godnością. To wartość wrodzona, trwała, powszechna i zobowiązująca wszystkich do szacunku dla każdej osoby. Świadomość godności wiąże się z jej uznaniem, z troską o jej rozwój oraz pomocą innym w rozwijaniu jej. Człowiek wolny, rozumny, twórczy jest zdolny do działania wolnego, świadomego, odpowiedzialnego. Godność osoby jest wartością najwyższą, która uzasadnia zasady i normy postępowania oraz akty prawne. Godność człowieka przysługuje w równym stopniu każdej osobie. Uznanie przyrodzonej godności oraz równych i niezbywalnych praw wszystkich członków wspólnoty ludzkiej jest podstawą wolności i sprawiedliwości. Przestrzenią realizacji ludzkiej godności są wzajemne relacje z bliźnimi, które winne być oparte na życzliwości, miłości i solidarności. Szacunek dla siebie i drugiej osoby, prawa człowieka i ich przestrzeganie są przejawem poszanowania godności ludzkiej. Czytaj dalej →

Dobre wychowanie oraz dobre maniery wyniesione z domu i ze szkoły stanowią cenny posag na przyszłość. Dziecko od najmłodszych lat obserwuje, poznaje formy zachowania, uczy się i naśladuje najbliższe środowisko. Znajomość reguł i umiejętności zachowania się w danych sytuacjach, wypełnianie pewnych obowiązków jest ważnym obszarem wychowania rodzinnego i szkolnego. Zrozumienie zasad, ich akceptacja i wdrażanie w codzienne życie, nabywanie dobrych manier winno być ustawiczną troską rodziców i wychowawców. Savoir-vivre jest osadzony w obszernej wiedzy humanistycznej, w aktywnym udziale w życiu kulturalnym, w bogatej osobowości człowieka. Kultura życia codziennego ułatwia nawiązywanie kontaktów, uprzejmość i ogłada towarzyska poprawia relacje międzyludzkie. Kultura masowa lansuje mity o łatwym szczęściu bez przestrzegania zasad moralnych, postawę konsumpcyjną, materializm praktyczny, bierność, relatywizm w świecie wartości. Nie proponuje się młodemu człowiekowi podstawowych wartości, aspiracji i ideałów, jakimi są miłość, uczciwość, życzliwość, pracowitość, odpowiedzialność. Czytaj dalej →