Wielopokoleniowa, kochająca się rodzina to wielki skarb. W niej panuje bezwarunkowa miłość i przywiązanie, a więzi międzyosobowe są wyjątkowe i niezastąpione. W takiej rodzinie kształtują się postawy umiłowania prawdy, czynienia dobra, dostrzegania piękna w sobie i wokół siebie. Poprzez poznawanie przeszłości, zwyczajów i obyczajów, wspólne obchodzenie świąt, uroczystości rodzinnych zacieśniają się relacje międzypokoleniowe. W wielu rodzinach brakuje jednak życzliwości, dobrego przykładu, troski o potrzeby drugich, cierpliwości, wzajemnego przebaczenia i moralnego wsparcia. Przybywa rodzin rozbitych, w których ogromną krzywdę ponoszą dzieci. Niezbędne jest systemowe wspieranie rodziny. Niezależnie od tego, ile lat nas dzieli, mamy sobie wiele do powiedzenia. Czytaj dalej →

Wszyscy uczestniczymy w świecie medialnym. Dociera do nas mnóstwo informacji, prawdziwych i nieprawdziwych, dobrych i złych. Musimy nauczyć się racjonalnego i bezpiecznego korzystania z mediów, bo często mamy do czynienia z manipulacją informacją, obrazem, oszustwem medialnym. Dzieci i młodzież ustawicznie korzystają z interaktywnych mediów, bardzo sprawnie posługują się nowymi technologiami. Dla nich nieważne staje się to, co jest w rzeczywistości, liczy się tylko przekaz medialny. Starają się być na bieżąco w sieci, chcą być poinformowani i być informatorami. Brak aktywności w sieci równa się z nieistnieniem w życiu realnym. Ale bierne i nierozważne korzystanie z mediów nie rozwija intelektualnie, moralnie, estetycznie – jest stratą czasu. Czytaj dalej →

Wmawia się nam, że nie ma obiektywnej prawdy, że każdy może mieć swoją prawdę i swoje normy etyczne. Ale brak zewnętrznego i obiektywnego punktu odniesienia sprawia, że wolność człowieka staje się „samo-wolą”. W wychowaniu młodego pokolenia muszą pojawić się czytelne drogowskazy i mądrzy przewodnicy. Niezbędny jest autorytet, który staje się wzorem postępowania, pozwala twórczo budować swoją osobowość. Funkcją autorytetu jest oddziaływanie na emocje, sposób myślenia, hierarchię wartości, decyzje, postępowanie. Dobry przewodnik nie chce uzależnić młodego człowieka od siebie, ale pragnie doprowadzić go do mądrego korzystania z wolności. Czytaj dalej →

Przed nami kolejny rok szkolny, czas wspomagania rozwoju dzieci i młodzieży. Od rodziców, od dojrzałości osobowościowej i kompetencji psychopedagogicznych nauczycieli-wychowawców zależy, jakie będą kolejne pokolenia. Wśród dzieci i młodzieży szkolnej zauważamy sporo niepokojących zachowań. Uczniowie lekceważą normy przyjęte w regulaminie szkolnym, kłamią, używają nieprzyzwoitych słów, są napastliwi w słowach i czynach, nie interesują się nauką, nie wykonują poleceń nauczyciela, niszczą mienie szkolne. Stosują cyberprzemoc, wagarują, uciekają z domu, kradną, piją alkohol, zażywają narkotyki. Przyczyny trudności wychowawczych tkwią w dziecku (przyczyny biopsychiczne, źle ukierunkowana aktywność własna dziecka) i w środowisku: niezaspokojone podstawowe potrzeby dziecka, nadmierne wymagania, negatywne wzory postępowania w rodzinie, szkole, grupie rówieśniczej. Złe zachowanie ucznia często jest rezultatem niskiej samooceny oraz niepowodzeń szkolnych. Czytaj dalej →

Rodzina jest najważniejszą grupą życia społecznego. W rodzinie dziecko znajduje zrozumienie i wsparcie, jest wprowadzane w świat wartości, uczy się wzorów społecznego postępowania. Tylko poprzez osobiste doświadczenie miłości dziecko wie, czym jest miłość i uczy się miłości, uczy się okazywać ją innym. Szkoła wspiera rodziców poprzez realizację zajęć „wychowanie do życia w rodzinie”, przekazując rzetelną informację o seksualności człowieka, o pięknej i odpowiedzialnej miłości. Szkoła jest zobligowana podstawą programową, by uczeń znał argumenty biomedyczne, psychologiczne, społeczne i moralne za inicjacją seksualną dopiero w małżeństwie. Czytaj dalej →

Tempo życia sprawia, że brakuje nam czasu na spotkania, rozmowę, na prowadzenie dialogu, który odgrywa szczególną rolę w relacjach międzyludzkich. Dialog pomaga w odkrywaniu siebie, wzajemnym poznaniu, dochodzeniu do uzgodnień, które powinny być przestrzegane przez wszystkie strony. Dialog wymaga wspólnej płaszczyzny porozumienia, umiejętności rozmowy i słuchania, zrozumienia różnych punktów widzenia danego problemu. Potrzebny jest czas na uważne, aktywne słuchanie, niezbędne jest poczucie porozumienia i otwartości, szacunek i życzliwość wobec siebie. Postawa dialogu umożliwia proces wychowania i samowychowania, uczy miłości i szacunku do drugiego człowieka. Jeżeli dzieci i młodzież traktujemy z życzliwością, to z większą otwartością mówią oni o odczuciach i przeżyciach, są bardziej odpowiedzialni i samodzielni, osiągają lepsze wyniki w kształceniu. Czytaj dalej →