12/2012 Opieka zastępca
Najodpowiedniejszą wspólnotą dla prawidłowego rozwoju dziecka jest rodzina naturalna. Gdy jej zabraknie lub gdy nie realizuje swoich zadań, powinna ją zastąpić rodzina zastępcza, a w ostateczności placówka opiekuńczo-wychowawcza. Z opieki zastępczej korzystają sieroty naturalne oraz w zdecydowanej większości sieroty społeczne.
W przypadku dziecka, które znalazło się w trudnej sytuacji życiowej, należy podejmować wszelkie możliwe działania, aby mogło być wychowywane w rodzinie naturalnej. Gdy to jest niemożliwe, należy umieścić je w rodzinie zastępczej, która zapewni mu poczucie bezpieczeństwa i stworzy warunki do wielostronnego rozwoju. Niedopuszczalne jest, aby dziecko było kierowane do domu dziecka z powodu trudnej sytuacji materialnej rodziców. Opieka nad dzieckiem w domu dziecka jest bardzo kosztowna, a pod względem wychowawczym odbiega od atmosfery wychowawczej domu rodzinnego. Jeżeli dziecko z ważnych względów zostanie umieszczone w opiece zastępczej, to po ściśle określonym czasie powinno wrócić do rodziny naturalnej. Czytaj dalej 11/2012 Stres w szkole
Stres jest określeniem wieloznacznym. To stan napięcia, zachwianie wewnętrznej równowagi, gdy w realizacji naszych oczekiwań pojawia się przeszkoda. To także ogólna mobilizacja sił organizmu do pokonania silnego bodźca fizycznego lub psychicznego. Stres jest więc naturalną reakcją organizmu o pozytywnym oddziaływaniu, ale może też być przyczyną schorzeń, gdy stres silny i długotrwały odbiera radość życia.
Stres szkolny to niezbyt przyjemne uczucie, ze zmiennym natężeniem wpisane w życie ucznia, przez cały czas nauki. Każda szkoła jest nowym środowiskiem dla dziecka, narzuca ograniczenia, stawia wymagania. Sprawdziany, klasówki, egzaminy, sytuacje problemowe budzą różnorodne obawy i emocje, są stresujące.
Ale takich sytuacji w szkole nie da się uniknąć, one też pomagają w przekraczaniu ograniczeń uczniów, mobilizują ich do szukania nowych rozwiązań, do zwiększonego wysiłku, służą ich rozwojowi. Skutkiem zbyt niskiego poziomu stresu jest znudzenie, brak zainteresowania, przygnębienie. Z kolei nadmierny stres obniża skuteczność uczenia się, powoduje brak koncentracji, wywołuje lęki, nerwice. Czytaj dalej 10/2012 Autorytet w wychowaniu
Żyjemy w czasach prymatu wartości materialnych nad wartościami duchowymi. Konsumpcja, sukces, gromadzenie dóbr materialnych jest ważniejsze od zabiegania o dobra kulturalno-duchowe. Młodzi ludzie mają zafałszowany obraz świata, chcą żyć bezproblemowo, wszystko im się należy. Często nie wiedzą, że do rozwoju osobowego niezbędny jest systematyczny wysiłek, że trzeba żyć w prawdzie i uczciwości, a za podejmowane decyzje i działania ponosimy odpowiedzialność. Kapitalne znaczenie w procesie wzrastania młodego człowieka ma przykład osób znaczących, które wprowadzają w świat fundamentalnych wartości, zasad moralnych, uczą życia. Młody człowiek szuka wzorów do naśladowania, klarownych osobowości, punktów odniesienia. Pierwszymi wychowawcami z ogromnym autorytetem są rodzice, którzy troszczą się o wielostronny rozwój dziecka, kształtują umysł i serce, są drogowskazem w codziennym postępowaniu. Gdy dziecko idzie do szkoły, autorytetem staje się nauczyciel.
Autorytet buduje się poprzez zainteresowanie sprawami dziecka, wyjaśnianiem zasad postępowania, życzliwością, wysokimi kompetencjami dydaktycznymi i wychowawczymi. Czytaj dalej 09/2012 Edukacja seksualna typu A
Po raz kolejny podejmujemy temat edukacji seksualnej, a wynika on ze szczególnej troski o polską młodzież. Medialni „eksperci” i niektórzy politycy wciąż utyskują, że polskie dziewczęta i chłopcy są pozbawieni edukacji seksualnej, takiej jaką ma np. młodzież z Niemiec, Anglii czy Szwecji.
Wprowadzony w 1999 r. przedmiot „Wychowanie do życia w rodzinie” jest niezauważany przez decydentów, polityków i dziennikarzy. Jeśli już się o tych zajęciach wspomina, to głównie w celu ich ośmieszenia i zdewaluowania. Ta niedobra, szerzona przez lata atmosfera wpływa również na nauczycieli, rodziców i młodzież. Wychowaniu prorodzinnemu opartemu na integralnej koncepcji człowieka i antropologii personalistycznej przeciwstawiają się propagatorzy hedonizmu i permisywizmu. Ich propozycje (np. PONTONU – warszawskiej młodzieżówki przy Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, czy łódzkich JASKÓŁEK) są bardziej chwytliwe, bo proponują „radosny seks” bez odpowiedzialności i zobowiązań. Zabezpieczyć się” i „robić to z głową” – to naczelne hasła edukatorów seksualnych. A skutki? Łatwe do zaobserwowania: coraz młodsze, nawet 13-letnie matki; dzieci ze zranieniami psychicznymi, które nie ukończyły szkół, bez zawodu i perspektyw życiowych. Czytaj dalej 07-08/2012 Wychowywać ale jak?
Wychowanie to wspomaganie rozwoju dziecka w procesie stawania się człowiekiem na miarę swoich możliwości. To działanie długotrwałe, wymagające udziału osób znaczących dla dziecka. Najlepszym miejscem prawidłowego wychowywania dziecka jest dom rodzinny, pełna rodzina – mama, tata, członkowie rodziny. Szkoła, grupa rówieśnicza, środki społecznego przekazu tylko uzupełniają, wspomagają wychowawczą rolę rodziny.
Efekty wychowawcze zależą od prawidłowych relacji międzyludzkich, od szanowania godności dziecka, od poświęcanego mu czasu, miłości, mądrości, od troski o jego pełny rozwój. Ważny jest dobry przykład, stawianie wymagań i ich respektowanie, przestrzeganie zasad etyczno−moralnych. Młody człowiek ma mieć pewność, że trzeba żyć w prawdzie, postępować dobrze, szukać piękna w sobie i wokół siebie, dążyć do tego, aby być darem dla innych. Dobre relacje z innymi ułatwiają młodemu człowiekowi odnajdywanie odpowiedzi na nurtujące go pytania i wątpliwości w świecie chaosu informacyjnego, różnorodnych postaw, zacierania granicy między dobrem a złem, prawdą a fałszem; wzmacniają poczucie własnej wartości. Zło, agresja, przemoc nie może stać się normą postępowania młodego pokolenia. Czytaj dalej 06/2012 Dzieci mediów
Młode pokolenie końca XX i początku XXI wieku w dużym stopniu kształtują media. Istotnym źródłem informacji jest telewizja, Internet, telefon komórkowy. Wartościowe programy oraz platformy edukacyjne niewątpliwie wpływają na rozwój intelektualny, emocjonalny, społeczny oraz przyczyniają się do budowania systemu wartości młodego człowieka. Korzystanie z mediów wymaga jednak umiaru i rozsądku. Źle się dzieje, gdy młodzi ludzie przedkładają świat wirtualny nad aktywnością w świecie realnym. Bezpośrednie kontakty międzyludzkie zamieniają na rozmowy telefoniczne, e−maile i przebywanie na portalach społecznościowych. Czas wolny spędzają wyłącznie w sieci i nie umieją ułożyć właściwych relacji z najbliższym otoczeniem. Dowcipni nawet uważają, że jeśli czegoś lub kogoś nie ma w Internecie, tego nie ma w rzeczywistości.
Naszym zadaniem jest kształtowanie umiejętności korzystania ze środków społecznego przekazu z umiarem i z rozwagą. Dzieci i młodzież nie powinni bezkrytycznie przyjmować i naśladować tego, co proponuje im świat wirtualny. Potrzebne są pewne zasady korzystania z mediów, określenie limitu czasu, który można przeznaczyć na korzystanie z sieci, a także warto ustalić kryteria wyboru treści godnych uwagi. Weryfikujmy i kontrolujmy dostęp dziecka do mediów, w miarę możliwości starajmy się programy medialne odbierać wspólnie, omawiać, dyskutować, kształtować postawę selektywnego wyboru programów oraz ich refleksyjnego odbioru. Czytaj dalej