
Szkolne relacje dotyczą trzech podmiotów: uczniów, nauczycieli i rodziców.
Im lepsze stosunki panują wśród nauczycieli, uczniów i rodziców, tym wyższa jakość relacji szkolnych. Ważne jest, by te relacje opierały się na wzajemnym szacunku, prawdzie, odpowiedzialności, na budowaniu pełnego człowieczeństwa. By służyły zachowaniu spójności formacyjnej domu i szkoły.
Nauczyciel−wychowawca powinien rozumieć uczniów, mieć dla nich czas i być blisko nich, w razie potrzeby wspierać, pomagać w rozwijaniu ich zainteresowań, talentów, inspirować, prowadzić dialog, wychowywać do wolności odpowiedzialnej. Do tego potrzebne są przejrzyste reguły postępowania, umiejętność odróżniania dobra od zła, prawdy od fałszu, jednoznaczny system wartości.
Są uczniowie, którzy znają swoje prawa, ale niekoniecznie chcą znać swoje obowiązki, którzy nie liczą się z nikim i niczym. Są też tacy, którzy przyjmują postawę wyczekiwania, boją się przyjmowania na siebie odpowiedzialności, nie są życiowo kreatywni, nie dokonali wyboru systemu wartości. Tym uczniom trzeba wskazywać drogę, wyzwalać w nich wiarę w siebie, tworzyć serdeczną i przyjacielską atmosferę, być wobec nich cierpliwym, ale także stanowczym i konsekwentnym.
Czytaj dalej →