Za­ję­cia wy­cho­wa­nia do ży­cia w ro­dzi­nie, go­dzi­ny wy­cho­waw­cze, lek­cje re­li­gii, spo­tka­nia

Te­mat: Dziec­ko nie­pla­no­wa­ne, czy­li …

Cel ogól­ny: Uświa­da­mia­nie uczniom war­to­ści ży­cia i od­po­wie­dzial­no­ści za po­czę­te dziec­ko.

Ce­le szcze­gó­ło­we:

Uczeń po za­ję­ciach:

• po­zna róż­ne po­dej­ścia do pro­ble­mu prze­ry­wa­nia cią­ży,
• po­tra­fi po­dać ar­gu­men­ty za obro­ną ży­cia czło­wie­ka od po­czę­cia do na­tu­ral­nej śmier­ci,
• uświa­do­mi, że dziec­ko w ło­nie mat­ki wy­ma­ga szcze­gól­nej tro­ski oboj­ga ro­dzi­ców,
• prze­ko­na się o waż­nej ro­li naj­bliż­szych (ro­dzi­ców, oj­ca dziec­ka) w ak­cep­ta­cji po­czę­te­go dziec­ka,
• uświa­do­mi, że abor­cja nie jest bez­piecz­nym „za­bie­giem” dla zdro­wia i ży­cia ko­bie­ty,
• prze­ko­na się, że ar­gu­men­ty, któ­ry­mi po­słu­gu­ją się zwo­len­ni­cy abor­cji są fał­szy­we i wie­le ko­biet w trud­nych sy­tu­acjach im ule­ga,
• zda so­bie spra­wę, że or­ga­ni­za­cje pro­abor­cyj­ne uru­cha­mia­ją „prze­mysł śmier­ci”, któ­ry przy­no­si du­że ko­rzy­ści fi­nan­so­we.

Me­to­dy i for­my:

Film, roz­mo­wa kie­ro­wa­na, pra­ca w gru­pach, pla­kat, dys­ku­sja, bu­rza mó­zgów.

Ma­te­ria­ły, środ­ki dy­dak­tycz­ne:

• Film Nie­pla­no­wa­ne.
• Usta­wa o pla­no­wa­niu ro­dzi­ny, ochro­nie pło­du ludz­kie­go i wa­run­kach do­pusz­czal­no­ści prze­ry­wa­nia cią­ży z dnia 7 stycz­nia 1993r. (Dz. U. 1993 nr 17, poz. 78 z późn. zm.).
• Ko­per­ty z za­da­nia­mi do pra­cy w gru­pach (Za­łącz­nik 1).
• Po 2 ar­ku­sze pa­pie­ru (np. A5 lub więk­sze, ra­zem 8 egz.) dla 4 grup, ko­lo­ro­we mar­ke­ry, ma­sa mo­cu­ją­ca lub ma­gne­sy.
• Pro­jek­tor, ekran, tekst do wy­świe­tla­nia (Za­łącz­ni­ki 2 i 3).

Czas: 45 mi­nut.

Prze­bieg za­jęć:

1. Wpro­wa­dze­nie (2 mi­nu­ty):

Po­roz­ma­wiaj­my o waż­nych pro­ble­mach po­ru­szo­nych w fil­mie Nie­pla­no­wa­ne, któ­re do­ty­czą do­pusz­czal­no­ści prze­ry­wa­nia cią­ży. Od wie­lu lat roz­grze­wa on emo­cje. O abor­cji mó­wią po­li­ty­cy i księ­ża; mó­wią przed­sta­wi­cie­le or­ga­ni­za­cji fe­mi­ni­stycz­nych i obroń­ców ży­cia; mó­wią fi­lo­zo­fo­wie i wie­lu z Was, mło­dych lu­dzi. W tych gło­sach wy­brzmie­wa­ją róż­ne opi­nie: od zde­cy­do­wa­ne­go stwier­dze­nia, że abor­cja jest czymś do­brym i po­ży­tecz­nym, do na­zwa­nia jej bru­tal­nym mor­der­stwem nie­win­ne­go czło­wie­ka. Emo­cji zwią­za­nych z oby­dwie­ma po­sta­wa­mi do­świad­czy­ła Ab­by John­son, któ­ra jest bo­ha­ter­ką au­ten­tycz­nej hi­sto­rii opar­tej na jej ży­ciu, opo­wie­dzia­nej w fil­mie pt. Nie­pla­no­wa­ne.

2. Skąd wie­dza o abor­cji? Roz­mo­wa kie­ro­wa­na (2 mi­nu­ty).

Na­uczy­ciel roz­po­czy­na roz­mo­wę na te­mat abor­cji. Pro­si, aby ucznio­wie po­wie­dzie­li, co o niej do­tych­czas wie­dzie­li? Skąd czer­pa­li in­for­ma­cje?

(Pro­wa­dzą­cy nie po­zwa­la w tym mo­men­cie na dys­ku­sję, na roz­bu­dza­nie emo­cji, in­for­mu­jąc,

że znaj­dą one miej­sce w dal­szej czę­ści za­jęć).

3. Pla­kat. Pra­ca w gru­pach (20 mi­nut).

a) Na­uczy­ciel dzie­li uczniów na czte­ry gru­py. Po­szcze­gól­ne ze­spo­ły zaj­mu­ją miej­sce przy sto­li­kach tak, aby moż­na by­ło swo­bod­nie wy­ko­nać po dwa pla­ka­ty.

Na­uczy­ciel zwra­ca uwa­gę na spo­sób, w ja­ki ko­bie­ty są za­chę­ca­ne do ko­rzy­sta­nia z usług kli­nik abor­cyj­nych. Z re­gu­ły są to fał­szy­we sfor­mu­ło­wa­nia, któ­re ma­ją two­rzyć wra­że­nie do­bra i tro­ski. Kłam­stwem jest już sa­ma na­zwa kli­ni­ki: „Plan­ned Pa­ren­tho­od”, czy­li „Pla­no­wa­ne ro­dzi­ciel­stwo”. Tam do­ko­nu­je się abor­cji i nie mó­wi o pla­no­wa­niu ani o pięk­nie ro­dzi­ciel­stwa.

b) Ze­spo­ły otrzy­mu­ją po 2 ar­ku­sze pa­pie­ru, szpil­ki lub „cen­ki” do przy­cze­pie­nia otrzy­ma­nych ha­seł, ko­lo­ro­we pi­sa­ki oraz ko­per­ty, w któ­rych są sfor­mu­ło­wa­nia za­chę­ca­ją­ce dziewczyny/kobiety do sko­rzy­sta­nia z usług kli­ni­ki abor­cyj­nej (Za­łącz­nik 1).

Za­da­niem uczniów jest wy­ka­za­nie fał­szu w otrzy­ma­nych stwier­dze­niach, któ­ry­mi po­słu­gu­ją się pra­cow­ni­cy kli­ni­ki. W ar­gu­men­ta­cji ucznio­wie mo­gą od­wo­łać się do kon­kret­nych scen z fil­mu.

c) Ucznio­wie pra­cu­jąc w gru­pach, przy­pi­na­ją szpil­ka­mi lub „cen­ka­mi” na ar­ku­szach pa­pie­ru otrzy­ma­ne sfor­mu­ło­wa­nia (jed­no sfor­mu­ło­wa­nie na każ­dym ar­ku­szu). Two­rząc pla­kat, za­pi­su­ją mar­ke­ra­mi wo­kół ha­sła swo­je prze­my­śle­nia, ko­men­ta­rze i wnio­ski. Mo­gą je tak­że zo­bra­zo­wać gra­ficz­nie: sym­bo­la­mi, ry­sun­ka­mi, cy­ta­ta­mi, itp.

d) Pre­zen­ta­cja pla­ka­tów na fo­rum kla­sy (umiesz­cze­nie ich na ta­bli­cy). Omó­wie­nie prac przez li­de­rów grup i przed­sta­wie­nie wnio­sków.

e) Pod­su­mo­wa­nie na­uczy­cie­la:

• Abor­cja nie jest bez­piecz­nym za­bie­giem dla mat­ki, a tym bar­dziej dla dziec­ka.
• Po­li­ty­ka kie­row­nic­twa kli­ni­ki abor­cyj­nej nie jest skie­ro­wa­na na po­moc, ale na zysk –ujaw­nia to zda­nie wy­po­wie­dzia­ne pod­czas ga­li na uro­czy­sto­ści wy­bo­ru pra­cow­ni­ka ro­ku: „Abor­cja jest jak fast fo­od – nie­zdro­wa, ale da­je zysk!”.
• Płód nie jest rze­czą po­zba­wio­ną czu­cia; to czło­wiek we wcze­snej fa­zie roz­wo­ju – od­czu­wa nie tyl­ko ból, ale też emo­cje, np. strach.
• Do­stęp­ność ni­gdy nie pro­wa­dzi do ogra­ni­cze­nia – to slo­gan po­zba­wio­ny lo­gicz­ne­go i em­pi­rycz­ne­go uza­sad­nie­nia.
• Zda­rza­ją się na­tu­ral­ne po­ro­nie­nia – to dra­ma­tycz­ne do­świad­cze­nia wie­lu ma­tek, ale gdy są spro­wo­ko­wa­ne ta­blet­ką po­ron­ną, wte­dy prze­sta­ją być na­tu­ral­ne! Jest prze­cież róż­ni­ca mię­dzy na­tu­ral­ną śmier­cią a śmier­cią spo­wo­do­wa­ną przez po­da­nie ko­muś tru­ci­zny.
• Ce­lem dzia­łań kli­ni­ki nie jest god­ność ko­bie­ty. To fra­zes, któ­ry ma na­pę­dzić biz­nes; ce­lem jest zysk!
• W kli­ni­kach abor­cyj­nych nie prze­pro­wa­dza się za­bie­gów, gdy za­cho­dzi ko­niecz­ność, ale wte­dy, gdy „zła­pie się klien­ta”. Do­brze przed­sta­wia to sce­na, gdy Ab­by, bę­dąc w cią­ży, przy­cho­dzi do pra­cy, a Che­ryl py­ta ją: „Jak ko­bie­ta w cią­ży mo­że prze­ko­ny­wać in­ne ko­bie­ty do abor­cji?”. Wi­dać tu praw­dzi­wy cel kli­ni­ki: nie do­bro i god­ność oso­by ludz­kiej, nie po­moc i ra­to­wa­nie ży­cia, nie żad­na ko­niecz­ność, ale „prze­ko­ny­wa­nie ko­biet w cią­ży do abor­cji”.
• Czło­wiek jest isto­tą wol­ną, mo­że sam po­dej­mo­wać de­cy­zje. Ale – jak uczy fi­lo­zo­fia
• oraz co­dzien­ne do­świad­cze­nie – wol­ność jed­ne­go czło­wie­ka nie mo­że dep­tać god­no­ści i wol­no­ści dru­gie­go. De­cy­zja o abor­cji dep­cze god­ność dziec­ka ja­ko czło­wie­ka, nisz­czy je­go wol­ność i pra­wo do ży­cia, za­bi­ja je. Do­ko­nu­jąc abor­cji, ko­bie­ta dys­po­nu­je nie tyl­ko swo­im cia­łem, ale tak­że cia­łem dziec­ka.

4. Emo­cje, któ­re wy­wo­łał film. Bu­rza mó­zgów (5 mi­nut).

Na­uczy­ciel przy­po­mi­na uczniom kil­ka fil­mo­wych frag­men­tów, emi­tu­jąc z pro­jek­to­ra lub wy­wie­sza­jąc ar­kusz z po­niż­szym wy­ka­zem scen (Za­łącz­nik 2):

• Ab­by oglą­da na USG prze­bieg abor­cji.
• Ab­by przyj­mu­je ta­blet­kę po­ron­ną.
• Kom­pli­ka­cje przy za­bie­gu mło­dej dziew­czy­ny, któ­rą oj­ciec zmu­sił do abor­cji.
• Ab­by zo­sta­je do­pusz­czo­na do spe­cjal­ne­go po­miesz­cze­nia – P.O.C. Ro­om (Pro­duct Of Ccon­cep­tion), w któ­rym prze­cho­wu­je się szcząt­ki dzie­ci po za­bie­gu abor­cji.
• Mo­dli­twa przy po­jem­ni­kach ze szcząt­ka­mi abor­to­wa­nych dzie­ci.

Ucznio­wie na­zy­wa­ją swo­je emo­cje, któ­rych do­świad­cza­li pod­czas oglą­da­nia tych scen

i zgła­sza­ją, co czu­ją pro­wa­dzą­ce­mu. Na­uczy­ciel za­pi­su­je je w ko­lum­nie na ta­bli­cy.

5. Dys­ku­sja (15 mi­nut).

a) Czy oglą­da­nie po­wyż­szych scen, któ­re są od­zwier­cie­dle­niem rze­czy­wi­stych fak­tów mo­że przy­czy­nić się do zmia­ny sta­no­wi­ska zwo­len­ni­ków abor­cji? Tych osób, któ­re w prze­ry­wa­niu cią­ży nie wi­dzą ni­cze­go złe­go?

b) W jed­nym z dia­lo­gów pa­da zda­nie: „Dziec­ko jest bło­go­sła­wień­stwem, je­śli są od­po­wied­nie oko­licz­no­ści”. Czy moż­na zgo­dzić się z tym stwier­dze­niem?

c) Czy ko­bie­ty, któ­re są szczę­śli­we, ko­cha­ne i wspie­ra­ne przez mę­żów ła­two zde­cy­du­ją się na abor­cję? Za­tem …….

d) „STOP abor­cji!” czy ra­czej „STOP Ada­mie!”, po­nie­waż …………

6. Za­koń­cze­nie (1 mi­nu­ta).

W fil­mie po­ja­wia się in­for­ma­cja o tym, że w jed­nym z ko­ścio­łów zo­stał za­mor­do­wa­ny le­karz do­ko­nu­ją­cy abor­cji. Na­uczy­ciel za­da­je do prze­my­śle­nia pod­su­mo­wu­ją­ce py­ta­nie: czy za­mach mo­że być sku­tecz­ną for­mą nisz­cze­nia zła?

Za­łącz­ni­ki:

………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Gru­pa 1.

Prze­ana­li­zuj­cie po­niż­sze ar­gu­men­ty za­chę­ca­ją­ce dziewczyny/kobiety do do­ko­na­nia abor­cji. Wskaż­cie w nich nie­do­mó­wie­nia, a na­wet kłam­stwa. Przed­staw­cie je w gra­ficz­nej w for­mie pla­ka­tów, umiesz­cza­jąc swo­je ha­sła, ko­men­ta­rze, cy­ta­ty, sym­bo­le, ry­sun­ki, itp.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

• „Za­bieg jest bez­piecz­ny”.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

• „Po­ma­ga­my dziew­czy­nom, któ­re są w cią­ży, na któ­rą nie są go­to­we”.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

Gru­pa 2.

Prze­ana­li­zuj­cie po­niż­sze ar­gu­men­ty za­chę­ca­ją­ce dziewczyny/kobiety do do­ko­na­nia abor­cji. Wskaż­cie w nich nie­do­mó­wie­nia, a na­wet kłam­stwa. Przed­staw­cie je w gra­ficz­nej w for­mie pla­ka­tów, umiesz­cza­jąc swo­je ha­sła, ko­men­ta­rze, cy­ta­ty, sym­bo­le, ry­sun­ki, itp.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

• „Płód ni­cze­go nie czu­je”.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

• „Ce­lem kli­ni­ki jest ogra­ni­cze­nie ilo­ści abor­cji przez ich do­stęp­ność”.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Gru­pa 3.

Prze­ana­li­zuj­cie po­niż­sze ar­gu­men­ty za­chę­ca­ją­ce dziewczyny/kobiety do do­ko­na­nia abor­cji. Wskaż­cie w nich nie­do­mó­wie­nia, a na­wet kłam­stwa. Przed­staw­cie je w gra­ficz­nej w for­mie pla­ka­tów, umiesz­cza­jąc swo­je ha­sła, ko­men­ta­rze, cy­ta­ty, sym­bo­le, ry­sun­ki, itp.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

• „Ta­blet­ka po­ron­na – to na­tu­ral­na dro­ga po­ro­nie­nia”.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

• „Dba­my o god­ność i pra­wa ko­biet”.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Gru­pa 4.

Prze­ana­li­zuj­cie po­niż­sze ar­gu­men­ty za­chę­ca­ją­ce dziewczyny/kobiety do do­ko­na­nia abor­cji. Wskaż­cie w nich nie­do­mó­wie­nia, a na­wet kłam­stwa. Przed­staw­cie je w gra­ficz­nej w for­mie pla­ka­tów, umiesz­cza­jąc swo­je ha­sła, ko­men­ta­rze, cy­ta­ty, sym­bo­le, ry­sun­ki, itp.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

• „Je­śli jest ko­niecz­ność, do­ko­nu­je­my abor­cji”.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

• „Wol­ność ko­bie­ty po­le­ga też na tym, że nikt nie mo­że jej mó­wić, co ma ro­bić ze swo­im cia­łem”.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Za­łącz­nik 2 – przy­wo­ła­nie nie­któ­rych scen z fil­mu.

• Ab­by oglą­da na USG prze­bieg abor­cji.
• Ab­by przyj­mu­je ta­blet­kę po­ron­ną.
• Kom­pli­ka­cje przy za­bie­gu mło­dej dziew­czy­ny, któ­rą oj­ciec zmu­sił do abor­cji.
• Ab­by zo­sta­je do­pusz­czo­na do spe­cjal­ne­go po­miesz­cze­nia – P.O.C Ro­om (Pro­duct Of Ccon­cep­tion), w któ­rym prze­cho­wu­je się szcząt­ki dzie­ci po za­bie­gu abor­cji.
• Mo­dli­twa przy po­jem­ni­ku ze szcząt­ka­mi abor­to­wa­nych dzie­ci.

Za­łącz­nik 3 – dro­ga ży­cio­wa Ab­by John­son

Je­śli wy­star­czy cza­su, al­bo je­śli pro­wa­dzą­cy za­pla­nu­je za­ję­cia na 60-90 mi­nut, war­to prze­śle­dzić dro­gę ży­cio­wą Ab­by John­son:

• po­cho­dzi z tra­dy­cyj­nej ro­dzi­ny,
• stu­diu­je na uni­wer­sy­te­cie w Tek­sa­sie,
• zo­sta­je wo­lon­ta­riusz­ką w kli­ni­ce Plan­ned Pa­ren­tho­od,
• wy­cho­dzi za mąż za star­sze­go od sie­bie męż­czy­znę i za­cho­dzi z nim w cią­żę,
• roz­wo­dzi się; nie chce, że­by co­kol­wiek łą­czy­ło ją z tym męż­czy­zną – de­cy­du­je się na abor­cję,
• po­dej­mu­je pra­cę w kli­ni­ce; roz­ma­wia z pa­cjent­ka­mi; uwa­ża, że na­ma­wia­jąc je na abor­cję, po­ma­ga im,
• wie­rzy, że to co ro­bi, jest do­bre; moc­no an­ga­żu­je się w pra­cę,
• wy­cho­dzi za mąż, ro­dzi cór­kę,
• wciąż pra­cu­je w kli­ni­ce, awan­su­jąc na naj­młod­sze­go jej dy­rek­to­ra,
• za­czy­na od­czu­wać nie­po­kój su­mie­nia; roz­ma­wia z pro­te­stu­ją­cy­mi pod kli­ni­ką; roz­ma­wia z mat­ką; czu­je, że coś jest nie tak; nie zdra­dza có­recz­ce, na czym po­le­ga jej pra­ca,
• mo­ment zwrot­ny – oglą­da prze­bieg abor­cji na USG; wi­dzi, jak dziec­ko ucie­ka przed ssą­cą pom­pą, jest roz­ry­wa­ne, prze­ży­wa ból i strach – to­czy dra­ma­tycz­ną, prze­gra­ną wal­kę o swo­je ży­cie,
• Ab­by skła­da re­zy­gna­cję z pra­cy w kli­ni­ce,
• prze­ży­wa na­wró­ce­nie, przy­stę­pu­je do obroń­ców ży­cia,
• do­ce­nia mo­dli­twę tych, któ­rzy sta­li pod kli­ni­ką, gdy by­ła jej dy­rek­to­rem – wie­rzy, że jej na­wró­ce­nie mo­że być efek­tem ich mo­dli­twy; za­uwa­ża, że w cza­sie mo­dli­twy ilość abor­cji spa­da na­wet o 75%,
• przez do­tych­cza­so­wych współ­pra­cow­ni­ków zo­sta­je na­zwa­na zdraj­czy­nią, kie­row­nic­two kli­ni­ki skła­da po­zew do są­du m.in. za kra­dzież do­ku­men­tów,
• wy­gry­wa spra­wę w są­dzie,
• mo­dli się za dzie­ci; prze­pra­sza je, że nie po­zwo­li­ła im się uro­dzić – ro­zu­mie, że dziec­ko jest da­rem, bło­go­sła­wień­stwem nie­za­leż­nie od oko­licz­no­ści.