Po raz ko­lej­ny po­dej­mu­je­my te­mat edu­ka­cji sek­su­al­nej, a wy­ni­ka on ze szcze­gól­nej tro­ski o pol­ską mło­dzież. Me­dial­ni „eks­per­ci” i nie­któ­rzy po­li­ty­cy wciąż uty­sku­ją, że pol­skie dziew­czę­ta i chłop­cy są po­zba­wie­ni edu­ka­cji sek­su­al­nej, ta­kiej ja­ką ma np. mło­dzież z Nie­miec, An­glii czy Szwe­cji.

Wpro­wa­dzo­ny w 1999 r. przed­miot „Wy­cho­wa­nie do ży­cia w ro­dzi­nie” jest nie­zau­wa­ża­ny przez de­cy­den­tów, po­li­ty­ków i dzien­ni­ka­rzy. Je­śli już się o tych za­ję­ciach wspo­mi­na, to głów­nie w ce­lu ich ośmie­sze­nia i zde­wa­lu­owa­nia. Ta nie­do­bra, sze­rzo­na przez la­ta at­mos­fe­ra wpły­wa rów­nież na na­uczy­cie­li, ro­dzi­ców i mło­dzież. Wy­cho­wa­niu pro­ro­dzin­ne­mu opar­te­mu na in­te­gral­nej kon­cep­cji czło­wie­ka i an­tro­po­lo­gii per­so­na­li­stycz­nej prze­ciw­sta­wia­ją się pro­pa­ga­to­rzy he­do­ni­zmu i per­mi­sy­wi­zmu. Ich pro­po­zy­cje (np. PON­TO­NU – war­szaw­skiej mło­dzie­żów­ki przy Fe­de­ra­cji na rzecz Ko­biet i Pla­no­wa­nia Ro­dzi­ny, czy łódz­kich JA­SKÓ­ŁEK) są bar­dziej chwy­tli­we, bo pro­po­nu­ją „ra­do­sny seks” bez od­po­wie­dzial­no­ści i zo­bo­wią­zań. Za­bez­pie­czyć się” i „ro­bić to z gło­wą” – to na­czel­ne ha­sła edu­ka­to­rów sek­su­al­nych. A skut­ki? Ła­twe do za­ob­ser­wo­wa­nia: co­raz młod­sze, na­wet 13-let­nie mat­ki; dzie­ci ze zra­nie­nia­mi psy­chicz­ny­mi, któ­re nie ukoń­czy­ły szkół, bez za­wo­du i per­spek­tyw ży­cio­wych.

Tym­cza­sem po­sia­da­ją­cy kwa­li­fi­ka­cje na­uczy­cie­le „Wy­cho­wa­nia do ży­cia w ro­dzi­nie”, re­ali­zu­jąc za­ję­cia zgod­nie z tre­ścia­mi i ce­la­mi za­war­ty­mi w pod­sta­wie pro­gra­mo­wej in­for­mu­ją, że sek­su­al­ność to nie sfe­ra ła­twej i nie­zo­bo­wią­zu­ją­cej za­ba­wy. Wska­zu­ją na płcio­wość w kon­tek­ście mi­ło­ści, mał­żeń­stwa i ro­dzi­ny. Kie­ru­jąc się tro­ską o przy­szłość wy­cho­wan­ków pro­mu­ją hie­rar­chię war­to­ści, na cze­le któ­rej stoi czło­wiek i je­go god­ność. Wska­zu­ją tak­że na ko­rzy­ści odło­że­nia ini­cja­cji sek­su­al­nej do mał­żeń­stwa.

Po­wyż­sze po­dej­ście moż­na za­kwa­li­fi­ko­wać do pro­gra­mu edu­ka­cji sek­su­al­nej ty­pu A (we­dług po­dzia­łu opra­co­wa­ne­go przez Ame­ry­kań­ską Aka­de­mię Pe­dia­trii). Na­to­miast pro­gram edu­ka­cji sek­su­al­nej ty­pu B opie­ra się głów­nie na prze­ka­zie wia­do­mo­ści bio­lo­gicz­nych z pro­mo­cją an­ty­kon­cep­cji i abor­cji. O za­gro­że­niach, ja­kie nie­sie re­ali­za­cja te­go pro­gra­mu, in­for­mu­je z Nie­miec Ga­brie­le Ku­by. Jej ob­szer­na wy­po­wiedź jest dla nas po­waż­nym ostrze­że­niem. Aby z ty­mi istot­ny­mi in­for­ma­cja­mi do­trzeć do jak naj­więk­szej licz­by od­bior­ców, wy­da­je­my ten nu­mer „Wy­cho­waw­cy” ja­ko spe­cjal­ny, w kil­ka­krot­nie więk­szym na­kła­dzie (stąd gor­sza ja­kość pa­pie­ru, za co na­szych Czy­tel­ni­ków prze­pra­sza­my!). Li­czy­my na zro­zu­mie­nie pro­ble­mu i współ­pra­cę w dzia­ła­niach pro­fi­lak­tycz­nych, aby in­spi­ro­wać mło­de po­ko­le­nie do od­waż­ne­go sta­wia­nia gra­nic i do­ko­ny­wa­nia mą­drych wy­bo­rów.

dr Jó­zef Wi­niar­ski
re­dak­tor na­czel­ny