Po raz ko­lejny po­dej­mu­jemy te­mat edu­ka­cji sek­su­al­nej, a wy­nika on ze szcze­gól­nej tro­ski o pol­ską mło­dzież. Medialni „eks­perci” i nie­któ­rzy po­li­tycy wciąż uty­skują, że pol­skie dziew­częta i chłopcy są po­zba­wieni edu­ka­cji sek­su­al­nej, ta­kiej jaką ma np. mło­dzież z Niemiec, Anglii czy Szwecji.

Wprowadzony w 1999 r. przed­miot „Wychowanie do ży­cia w ro­dzi­nie” jest nie­zau­wa­żany przez de­cy­den­tów, po­li­ty­ków i dzien­ni­ka­rzy. Jeśli już się o tych za­ję­ciach wspo­mina, to głów­nie w celu ich ośmie­sze­nia i zde­wa­lu­owa­nia. Ta nie­do­bra, sze­rzona przez lata at­mos­fera wpływa rów­nież na na­uczy­cieli, ro­dzi­ców i mło­dzież. Wychowaniu pro­ro­dzin­nemu opar­temu na in­te­gral­nej kon­cep­cji czło­wieka i an­tro­po­lo­gii per­so­na­li­stycz­nej prze­ciw­sta­wiają się pro­pa­ga­to­rzy he­do­ni­zmu i per­mi­sy­wi­zmu. Ich pro­po­zy­cje (np. PONTONU – war­szaw­skiej mło­dzie­żówki przy Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, czy łódz­kich JASKÓŁEK) są bar­dziej chwy­tliwe, bo pro­po­nują „ra­do­sny seks” bez od­po­wie­dzial­no­ści i zo­bo­wią­zań. Zabezpieczyć się” i „ro­bić to z głową” – to na­czelne ha­sła edu­ka­to­rów sek­su­al­nych. A skutki? Łatwe do za­ob­ser­wo­wa­nia: co­raz młod­sze, na­wet 13-letnie matki; dzieci ze zra­nie­niami psy­chicz­nymi, które nie ukoń­czyły szkół, bez za­wodu i per­spek­tyw ży­cio­wych.

Tymczasem po­sia­da­jący kwa­li­fi­ka­cje na­uczy­ciele „Wychowania do ży­cia w ro­dzi­nie”, re­ali­zu­jąc za­ję­cia zgod­nie z tre­ściami i ce­lami za­war­tymi w pod­sta­wie pro­gra­mo­wej in­for­mują, że sek­su­al­ność to nie sfera ła­twej i nie­zo­bo­wią­zu­ją­cej za­bawy. Wskazują na płcio­wość w kon­tek­ście mi­ło­ści, mał­żeń­stwa i ro­dziny. Kierując się tro­ską o przy­szłość wy­cho­wan­ków pro­mują hie­rar­chię war­to­ści, na czele któ­rej stoi czło­wiek i jego god­ność. Wskazują także na ko­rzy­ści odło­że­nia ini­cja­cji sek­su­al­nej do mał­żeń­stwa.

Powyższe po­dej­ście można za­kwa­li­fi­ko­wać do pro­gramu edu­ka­cji sek­su­al­nej typu A (we­dług po­działu opra­co­wa­nego przez Amerykańską Akademię Pediatrii). Natomiast pro­gram edu­ka­cji sek­su­al­nej typu B opiera się głów­nie na prze­ka­zie wia­do­mo­ści bio­lo­gicz­nych z pro­mo­cją an­ty­kon­cep­cji i abor­cji. O za­gro­że­niach, ja­kie nie­sie re­ali­za­cja tego pro­gramu, in­for­muje z Niemiec Gabriele Kuby. Jej ob­szerna wy­po­wiedź jest dla nas po­waż­nym ostrze­że­niem. Aby z tymi istot­nymi in­for­ma­cjami do­trzeć do jak naj­więk­szej liczby od­bior­ców, wy­da­jemy ten nu­mer „Wychowawcy” jako spe­cjalny, w kil­ka­krot­nie więk­szym na­kła­dzie (stąd gor­sza ja­kość pa­pieru, za co na­szych Czytelników prze­pra­szamy!). Liczymy na zro­zu­mie­nie pro­blemu i współ­pracę w dzia­ła­niach pro­fi­lak­tycz­nych, aby in­spi­ro­wać młode po­ko­le­nie do od­waż­nego sta­wia­nia gra­nic i do­ko­ny­wa­nia mą­drych wy­bo­rów.

dr Józef Winiarski
re­dak­tor na­czelny