Przez 25 lat ma­tu­ra z ma­te­ma­ty­ki nie by­ła obo­wiąz­ko­wa, ja­ko przed­miot szkol­ny tra­ci­ła na zna­cze­niu. Ogra­ni­cza­no pro­gra­my kształ­ce­nia ma­te­ma­tycz­ne­go, zmniej­sza­no licz­bę go­dzin ma­te­ma­ty­ki. Przed­miot uwa­ża­no za trud­ny, a dla hu­ma­ni­stów wręcz nie­do­stęp­ny.

W bie­żą­cym ro­ku szkol­nym każ­dy ma­tu­rzy­sta przy­stą­pił do obo­wiąz­ko­we­go eg­za­mi­nu z ma­te­ma­ty­ki na po­zio­mie pod­sta­wo­wym.

Aby uzy­skać wy­nik po­zy­tyw­ny, mu­si zdo­być co naj­mniej 30% punk­tów. Oko­ło 60% ma­tu­rzy­stów po­pie­ra obo­wiąz­ko­wy eg­za­min z ma­te­ma­ty­ki. Wszy­scy zda­ją­cy ma­tu­rę do­strze­ga­ją wa­lo­ry kształ­cą­ce te­go przed­mio­tu. Wpro­wa­dze­nie ma­te­ma­ty­ki do ka­no­nu obo­wiąz­ko­wych przed­mio­tów ma­tu­ral­nych przy­czy­ni się do pod­nie­sie­nia sku­tecz­no­ści dy­dak­tycz­nej edu­ka­cji ma­te­ma­tycz­nej, do od­zy­ska­nia przez nią wła­ści­wej ran­gi wśród przed­mio­tów szkol­nych.

Na roz­wój zdol­no­ści i za­in­te­re­so­wań ma­te­ma­tycz­nych uczniów, na efek­ty osią­ga­ne przez uczniów na ma­tu­rze pra­cu­ją na­uczy­cie­le wszyst­kich po­zio­mów na­ucza­nia. Waż­ną ro­lę od­gry­wa me­ry­to­rycz­ne i me­to­dycz­ne przy­go­to­wa­nie na­uczy­cie­la, je­go pa­sja, umie­jęt­ność pra­cy z każ­dym dziec­kiem, ko­rzy­sta­nie z do­brych po­mo­cy i ma­te­ria­łów dy­dak­tycz­nych, mo­ty­wo­wa­nie każ­de­go ucznia do ucze­nia się ma­te­ma­ty­ki. Po­trzeb­ne są zmia­ny w na­ucza­niu i w na­sta­wie­niu uczniów do „kró­lo­wej na­uk”.

Ma­te­ma­ty­ka uczy lo­gicz­ne­go my­śle­nia, wy­ko­rzy­sta­nia wie­dzy w prak­ty­ce. Umie­jęt­no­ści ma­te­ma­tycz­ne są nie­zbęd­ne w co­dzien­nym ży­ciu, a ab­sol­wen­ci stu­diów matematyczno−informatycznych z po­wo­dze­niem znaj­du­ją pra­cę. To są ar­gu­men­ty za tym, by ma­te­ma­ty­ka zna­la­zła na­leż­ne jej miej­sce w edu­ka­cji.


dr Jó­zef Wi­niar­ski
re­dak­tor na­czel­ny