Nasze czasy cha­rak­te­ry­zuje brak wraż­li­wo­ści na war­to­ści uni­wer­salne, re­la­ty­wizm po­staw, li­be­ra­lizm, za­cie­ra­nie róż­nicy po­mię­dzy do­brem a złem, prawdą a fał­szem. Przybywa mło­dych osób za­gu­bio­nych w śro­do­wi­sku spo­łecz­nym, ma­ją­cych po­czu­cie ne­ga­tyw­nego na­sta­wie­nia oto­cze­nia do nich, re­agu­ją­cych wrogo wo­bec dru­gich. Przejawiają oni brak wraż­li­wo­ści mo­ral­nej oraz kry­ty­cy­zmu w dzia­ła­niu, dążą do szko­dze­nia in­nym, oszu­kują, kła­mią, od­rzu­cają au­to­ry­tety. Poczucie od­rzu­ce­nia, czy wręcz skrzyw­dze­nia przez naj­bliż­szych, przez śro­do­wi­sko staje się czę­sto uspra­wie­dli­wie­niem ich na­gan­nego po­stę­po­wa­nia.

Dlaczego młody czło­wiek za­cho­wuje się agre­syw­nie, jest zdolny do czy­nów nisz­czy­ciel­skich, na­sy­co­nych wro­go­ścią? Przyczyn na­leży szu­kać w śro­do­wi­skach kształ­tu­ją­cych oso­bo­wość mło­dego czło­wieka – w pa­to­lo­gii ży­cia ro­dzin­nego, nie­wy­dol­no­ści wy­cho­waw­czej ro­dzi­ców, sto­so­wa­niu prze­mocy wo­bec dzieci, al­ko­ho­li­zmie, awan­tu­rach, braku po­sza­no­wa­nia dru­giej osoby.

Zastanówmy się nad tym, jak dzieci i mło­dzież mają zor­ga­ni­zo­wany czas przed i po lek­cjach, czy na­uczy­ciele mają czas i wła­ściwy kon­takt z uczniami, czy każdy uczeń ma szansę na od­nie­sie­nie suk­cesu edu­ka­cyj­nego? Szkoła po­winna ści­ślej współ­pra­co­wać z do­mem ro­dzin­nym, po­lep­szyć po­moc psychologiczno−pedagogiczną dla uczniów, ro­dzi­ców i na­uczy­cieli, zmniej­szyć liczbę uczniów w kla­sach, or­ga­ni­zo­wać we­dług po­trzeb świe­tlice, pro­wa­dzić wię­cej in­te­re­su­ją­cych za­jęć po­za­lek­cyj­nych, zbie­rać in­for­ma­cje o za­gro­że­niach, o cier­pie­niach fi­zycz­nych i psy­chicz­nych uczniów i od­po­wied­nio na nie re­ago­wać.

Pamiętajmy, że obo­wiąz­kiem ro­dzica, nauczyciela−wychowawcy, do­ro­słej osoby jest za­pew­nie­nie bez­pie­czeń­stwa każ­demu mło­demu czło­wie­kowi.

dr Józef Winiarski
re­dak­tor na­czelny