Nasze czasy charakteryzuje brak wrażliwości na wartości uniwersalne, relatywizm postaw, liberalizm, zacieranie różnicy pomiędzy dobrem a złem, prawdą a fałszem. Przybywa młodych osób zagubionych w środowisku społecznym, mających poczucie negatywnego nastawienia otoczenia do nich, reagujących wrogo wobec drugich. Przejawiają oni brak wrażliwości moralnej oraz krytycyzmu w działaniu, dążą do szkodzenia innym, oszukują, kłamią, odrzucają autorytety. Poczucie odrzucenia, czy wręcz skrzywdzenia przez najbliższych, przez środowisko staje się często usprawiedliwieniem ich nagannego postępowania.

Dlaczego młody człowiek zachowuje się agresywnie, jest zdolny do czynów niszczycielskich, nasyconych wrogością? Przyczyn należy szukać w środowiskach kształtujących osobowość młodego człowieka – w patologii życia rodzinnego, niewydolności wychowawczej rodziców, stosowaniu przemocy wobec dzieci, alkoholizmie, awanturach, braku poszanowania drugiej osoby.

Zastanówmy się nad tym, jak dzieci i młodzież mają zorganizowany czas przed i po lekcjach, czy nauczyciele mają czas i właściwy kontakt z uczniami, czy każdy uczeń ma szansę na odniesienie sukcesu edukacyjnego? Szkoła powinna ściślej współpracować z domem rodzinnym, polepszyć pomoc psychologiczno−pedagogiczną dla uczniów, rodziców i nauczycieli, zmniejszyć liczbę uczniów w klasach, organizować według potrzeb świetlice, prowadzić więcej interesujących zajęć pozalekcyjnych, zbierać informacje o zagrożeniach, o cierpieniach fizycznych i psychicznych uczniów i odpowiednio na nie reagować.

Pamiętajmy, że obowiązkiem rodzica, nauczyciela−wychowawcy, dorosłej osoby jest zapewnienie bezpieczeństwa każdemu młodemu człowiekowi.

dr Józef Winiarski
redaktor naczelny